Passiflora tarminiana
| Passiflora tarminiana | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
|||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||||
| Passiflora tarminiana Coppens & V. E. Barney (2001) |
Passiflora tarminiana is pas in 2001 voor het eerst beschreven, maar desondanks was deze klimplant al veel langer bekend. De plant ging jarenlang door het leven onder de naam Passiflora tripartita var. mollissima (eerder bekend als Passiflora mollissima), terwijl wel duidelijk was dat er twee vormen waren. Een van deze vormen heeft op het hoogtepunt van de bloei teruggeslagen bloembladeren (P. tarminiana) en de andere vorm heeft een klokvormige bloem (P. tripartita var. mollissima). Geo Coppens d’Eeckenbrugge en zijn studente Victoria E. Barney hebben in het kader van hun “Project for Neotropical Fruits” de twee vormen onderzocht. Door DNA fingerprinting en RFLP-analyse en morfologisch onderzoek hebben zij kunnen aantonen dat het inderdaad om twee verschillende soorten gaat.
De stengels van P. tarminiana worden 5 meter lang. De stengel is buisvormig, gegroefd en met een zachte donsbeharing bezet. De bladeren zijn drielobbig, getand en aan de bovenkant glad. De bladeren kunnen 5,5 – 16 cm x 7 – 29 cm groot zijn. De bladsteel is tot 3 cm lang. De koraalroze bloemen zijn 8 - 11 cm breed met teruggeslagen bloembladeren, de bloemkelkbuis is 6 - 8 cm lang. De kelkbladeren zijn langwerpig en 4 - 6 x 1,2 - 2,5 cm groot. De kroonbladeren zijn langwerpig en 4 - 5,5 x 1,2 - 2 cm groot. De corona bestaat uit een ring van witte, wratachtige knobbeltjes. De plant wordt in zijn natuurlijke gebied bestoven door kolibries zoals de zwaardkolibrie en kan vruchten zetten met zijn eigen stuifmeel.
De eetbare vruchten zijn 8 – 14 cm lang en 3,5 – 5 cm breed. De vruchten rijpen van groen naar geel tot oranje. De schil is zacht en leerachtig. De pulp is oranje en bevat vele 6 mm grote zaden, die met het vruchtvlees kunnen worden opgegeten. De vrucht wordt “Curuba India” genoemd ter onderscheid van de “Curuba de Castilla”, de vrucht van P. tripartita var. mollissima. De smaak van de laatste wordt meestal meer gewaardeerd dan die van de vruchten van P. tarminiana. Toch wordt P. tarminiana steeds meer aangeplant omdat hij meer resistent is tegen schimmelziektes.
De plant is inheems in de Andes op hoogtes tussen de 2000 en 2700 meter. In alle Andeslanden worden er plantages van aangelegd, vooral in Ecuador en Colombia. De vruchten worden hiervandaan geëxporteerd door Andino Fruit.
De plant is ook geïntroduceerd in Mexico, Zimbabwe, Ethiopië en op de Canarische Eilanden, Réunion, Nieuw-Guinea, Nieuw-Zeeland en Hawaï. Op Hawaï is het een lastig onkruid en wordt het "banana poka" genoemd.
In België en Nederland is deze plant geschikt voor de koude kas of een kamer in huis waar 's winters niet gestookt wordt.
 Plant met bloem en vruchten |
 Blad met hechtrank |
