Sebastián Lerdo de Tejada
Sebastián Lerdo de Tejada y Corral (Xalapa, 24 april 1823 - New York, 21 april 1893) was een Mexicaans liberaal politicus. Hij was president van 1872 tot 1876. Hij was de jongere broer van Miguel Lerdo de Tejada, eveneens een prominent politicus.
Hij was aanhanger van Benito Juárez. Hij was minster van buitenlandse zaken onder Ignacio Comonfort en werd voorzitter van de da Kamer van afgevaardigden in 1861. Tijdens de Franse invasie en het Tweede Mexicaanse Keizerrijk bleef hij trouw aan de liberalen en zat hij in het verzet tegen de Fransen. Hij was een voorstander van de executie van Keizer Maximiliaan.
Na de dood van Juárez op 19 juli 1872 nam Lerdo het presidentsschap over. Kort later won hij met grote meerderheid de verkiezingen van Porfirio Díaz. Hij zette de liberale koers van zijn voorganger voor. Hij liet spoorwegen aanleggen, scholen bouwen en alle staatshoofdsteden verbinden met telegraaflijnen. Minder populair waren zijn maatregelen gericht tegen de Rooms-Katholieke Kerk, zoals het in beslag nemen van kerkelijke goederen, en zijn centralistische politiek.
Op 24 juli 1876 werd hij herkozen, iets wat grondwettelijk verboden was. José María Iglesias en Porfirio Díaz kwamen in opstand, en Lerdo werd gedwongen te vluchten naar de Verenigde Staten.
| Voorganger: Benito Juárez |
President van Mexico 1872-1876 |
Opvolger: José María Iglesias |
