West-Francië
West-Francië, Francia Occidentalis of West-Frankenrijk ontstond in 843, toen bij het verdrag van Verdun het Frankische Rijk in ongeveer drie gelijke delen verdeeld werd over de drie zonen van Lodewijk de Vrome. Karel de Kale werd koning van het westelijke deel. Het koninkrijk West-Francië ligt aan de grondslag van het Franse Koninkrijk dat tot aan de Franse Revolutie bestond en waaruit de huidige Franse Republiek voortgekomen is. Vanaf het jaar 987, als de splitsing definitief is, spreken wij al van Frankrijk.
West-Francië bevatte alle gebieden ten westen van een ruwe noord-zuid-lijn van Antwerpen over Mâcon naar Nîmes.
Het omvatte (meestal) de volgende delen: Aquitanië, (Bourgondië), Bretagne, Catalonië, Gascogne, Zuid-Gothië, Toulouse, Vlaanderen en het Île-de-France. In de loop van de eeuwen palmde Frankrijk oostwaarts een groot deel van Midden-Francië in, met name de Elzas, Bourgondië, Franche-Comté, Rhône-Alpes en de Provence. Catalonië en het oude graafschap Vlaanderen (tenminste een deel ervan) zijn gebieden die blijvend aan de controle van Frankrijk ontglipt zijn.
