Żmudź
Z Wikipedii
Żmudź (łac. Samogitia, lit. Žemaitija) - jeden z pięciu regionów etnograficznych współczesnej Litwy, a także historyczna nazwa Dolnej Litwy. Dawna jednostka podziału terytorialnego (starostwo równoważne województwu) Rzeczypospolitej Obojga Narodów, jako Księstwo Żmudzkie należące do Wielkiego Księstwa Litewskiego. Od 1917 r. część Litwy.
Pod względem geograficznym tworzy Pojezierze Żmudzkie o charakterze morenowym, do 230 m wysokości n.p.m., w zachodniej części Litwy. Ziemie równinne, średnio urodzajne.
Od XIII wieku najeżdżana przez Krzyżaków i Kawalerów Mieczowych. W roku 1398 została odstąpiona przez księcia Witolda Krzyżakom. W 1411 r. zwrócona Jagielle, a w 1413 r. włączona do Litwy jako starostwo z zachowaniem pewnych przywilejów. W tymże roku ochrzczona. W 1417 powstała diecezja żmudzka ze stolicą w Miednikach. Władcy Polski do 1795 zachowali tytuł książąt żmudzkich (łac. duces Samogitiae).
Wielki książę
[edytuj] Zobacz też
- Semigalia, Kurlandia, Liwlandia, Łotwa, Łatgalia
- podział terytorialny Rzeczypospolitej Obojga Narodów
 |
|
|
Auksztota | Dzukija | Litwa Mniejsza | Suwalszczyzna | Żmudź |
|
