Żarłacz biały
Z Wikipedii
Żarłacz biały | |||||||||||||||||||||||||||||
Systematyka | |||||||||||||||||||||||||||||
Domena | eukarioty | ||||||||||||||||||||||||||||
Królestwo | zwierzęta | ||||||||||||||||||||||||||||
Typ | strunowce | ||||||||||||||||||||||||||||
Podtyp | kręgowce | ||||||||||||||||||||||||||||
Gromada | chrzęstnoszkieletowe | ||||||||||||||||||||||||||||
Podgromada | spodouste | ||||||||||||||||||||||||||||
Rząd | lamnokształtne | ||||||||||||||||||||||||||||
Rodzina | lamnowate | ||||||||||||||||||||||||||||
Rodzaj | Carcharodon | ||||||||||||||||||||||||||||
Gatunek | żarłacz biały | ||||||||||||||||||||||||||||
Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||||||||||||
Carcharodon carcharias | |||||||||||||||||||||||||||||
Linnaeus, 1758 | |||||||||||||||||||||||||||||
Status ochronny | |||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Zasięg występowania | |||||||||||||||||||||||||||||
Systematyka w Wikispecies | |||||||||||||||||||||||||||||
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
Żarłacz biały, rekin ludojad (Carcharodon carcharias) – ryba z rodziny lamnowatych, jedyny żyjący współcześnie przedstawiciel rodzaju Carcharodon, jeden z największych rekinów drapieżnych. Poławiany komercyjnie i sportowo.
Występowanie: gatunek kosmopolityczny spotykany w większości ciepłych (od tropikalnych do umiarkowanych) wód oceanicznych na różnych głębokościach - od wód przypowierzchniowych do ponad 1200 m.
Spis treści |
[edytuj] Opis
Osiąga przeciętnie długość do 6 metrów, przy masie ciała do 2 ton (samice większe od samców). Maksymalna potwierdzona długość to 7,2 m przy masie 3,4 tony [1]. Wcześniej - w 1870 i w 1930 - zanotowano dwa osobniki o długości ok. 11 m jednak wyniki te były później kwestionowane[2]. Żarłacz tygrysi osiąga podobną długość przy mniejszej masie ciała.
Ma bardzo czuły węch. Potrafi wyczuć jedną kroplę krwi w 115 l wody. Pływa z prędkością nawet 40 km/h. Żywi się dużymi rybami, żółwiami, poluje na foki i delfiny. Jest jedynym rekinem wystawiającym głowę ponad powierzchnię wody celem obserwowania ofiary. Ma do 3 000 zębów ułożonych w rzędy. Na skutek połowów oraz stosowania - morderczych dla wielu morskich zwierząt - sieci chroniących kąpieliska populacja żarłacza białego szybko maleje.
[edytuj] Ataki na człowieka
Żarłacz biały uważany jest za najbardziej niebezpiecznego z rekinów. Opinię taką wzmacniają publikowane dane na temat liczby ataków na terenach kąpielisk między innymi południowej Australii, Nowej Zelandii, Stanów Zjednoczonych i południowej Afryki, a więc na terenach występowania tego gatunku. Analiza tych danych wskazuje jednak, że człowiek nie jest "przysmakiem" żarłacza białego. Odnotowywane ataki należy raczej traktować jako "pomyłki" drapieżnika. Wskazuje na to sposób gryzienia w czasie ataku. Rekin nie rozrywa ofiary, lecz gryzie i w większości wypadków odpływa pozwalając ofierze przeżyć. Nie należy również wykluczać ataków powodowanych chęcią obrony swojego terytorium.
Statystycznie, roczna liczba ataków śmiertelnych z udziałem psów na terenie Stanów Zjednoczonych jest większa od liczby podobnych ataków dokonanych przez żarłacze białe w przeciągu ostatnich 100 lat[3][4].
[edytuj] Przypisy
- ↑ Fishbase (j.angielski)
- ↑ Size and age of the white pointer shark, Carcharodon carcharias
- ↑ ISAF Statistics on Attacking Species of Shark
- ↑ National Canine Research Council
[edytuj] Zobacz też