10Base-T
Z Wikipedii
10BASE-T (10Base-T) to jeden z modeli należących do standardu Ethernet, wprowadzony w 1990 roku, który pozwala urządzeniom sieciowym na komunikację z wykorzystaniem skrętki. Standard obejmuje specyfikację przewodów oraz modulacji sygnału nośnego. Przewidywana przez niego prędkość to 10 Mb/s. Nazwa 10BASE-T pochodzi od prędkości (10), częstotliwości podstawowej (ang. BASE – baseband) oraz skrętki (ang. T – twisted).
10BASE-T wykorzystuje się drugą oraz trzecią parę przewodów (pomarańczowe i zielone ze standardu TIA-568B. Najpopularniejszą wtyczką stosowaną w 10BASE-T jest RJ-45. Do połączenia więcej niż dwóch komputerów wymagany jest koncentrator.
10BASE-T był pierwszym niezależnym od dostawców standardem Ethernetu opartym na skrętce. Jednak za jego protoplastę można uznać standard StarLAN rozwiniętego przez korporację AT&T
W modelu OSI 10BASE-T można przyporządkować do warstwy fizycznej. Standard Ethernet opisuje zarówno metody adresowania jak również cechy medium. W takim ujęciu 10BASE-T można uznać za jedną z wersji warstwy fizycznej w Ethernecie. 10BASE2, 10BASE5, oraz 10BASE-F to inne warianty budowy tej warstwy.
[edytuj] Schematy kabli
W 10Base-T używa się wtyczek RJ-45 w standardzie TIA-568A lub TIA-568B. Wykorzystywana jest tylko druga i trzecia para (pomarańczowa i zielona), ale w każdym ze standardów odmiennie: w TIA-568A para druga (pomarańczowa) łączy wtyki 3 i 6, a para trzecia (zielona) wtyki 1 i 2, natomiast w TIA-568B odwrotnie. Koncentrator lub przełącznik 10Base-T nadaje na wtykach 1 i 2, a odbiera na wtykach 3 i 6, podczas gdy węzły nadają na wtykach 3 i 6, a odbierają na wtykach 1 i 2. Jeśli wtyczki są identyczne po obu stronach kabla, to kabel służy do łączenia koncentratora/przełącznika z węzłami sieci ("patch"). Jeśli są różne, to kabel jest skrosowany i służy do łączenia ze sobą węzłów lub koncentratorów/przełączników. Standardy EIA/TIA 568 wyglądają następująco: