18 Bielski Batalion Desantowo-Szturmowy
Z Wikipedii
18 Bielski Batalion Desantowo-Szturmowy im. kpt. Ignacego Gazurka JW 1328 - elitarna jednostka Wojska Polskiego. Wchodzi w skład 6 Brygady Desantowo-Szturmowej im. gen. Stanisława Sosabowskiego. Od 1 stycznia 1998 roku stanowi odwód strategiczny Naczelnego Dowództwa SFOR. Bielski batalion wchodzi w skład natowskiej dywizji sił natychmiastowego reagowania.
Spis treści |
[edytuj] Historia batalionu
Pierwszym etapem w roku 1951 było sformowanie samodzielnego plutonu rozpoznawczego o charakterze specjalnym w składzie II Okręgu Wojskowego w Sztumie oraz 6 samodzielny pluton rozpoznawczy IV Okręgu Wojskowego w Opolu każda jednostka liczyła 37 żołnierzy. W marcu następnego roku zorganizowano pierwsze kursy spadochronowe, które obejmowały m.in oddanie 8 skoków.
W wyniku zmian porządkowych dokonanych w 1989 batalion po raz kolejny w swojej historii zmienił swój profil organizacyjno-merytoryczny, stając się jednostką desantowo - szturmową. 8 października 1994 jako 18 bdsz otrzymał nowy sztandar ufundowany przez władze miejskie Bielska-Białej. W natępnym roku do nazwy jednostki dodano honorowy tytuł "bielski" Od tamtej pory oficjalna nazwa oddziału brzmi 18 Bielski Batalion Desantowo - Szturmowy im. kpt. Ignacego Gazurka. Święto batalionu obchodzone jest od roku 1995 w dniu 6 października czyli w każdą kolejną rocznicę przybycia do Bielska-Białej 19 samodzielnego batalionu rozpoznawczego. Od 1973 bielscy spadochroniarze biorą udział w operacjach pokojowych pod błękitną flagą Organizacji Narodów Zjednoczonych. Pełnili m.in służbę w Egipcie na Wzgórzach Golan, w Libanie i Kambodży.
Od roku 1998 do lipca 1999 spadochroniarze 18 bdsz stanowili Odwód Strategiczny Dowódcy sił SFOR. W roku 2004 roku wydzielone siły batalionu wzięły udział w operacji "Iraqi Freedom" tworząc 1 Grupę Bojową stacjonującą w prowincji Babil. W okresie misji wojskowej w Afganistanie spadochroniarze wchodzili w skład Polskiej Grupy Bojowej działającej w prowincji Ghazni. Batalion wyposażony jest m.in. w wojskowe terenówki HMMWV w ilości 217 sztuk.
[edytuj] Umundurowanie
Oznaką rozpoznawczą batalionu jest bordowy beret i mundur polowy typu "US" (dla skoczka),
[edytuj] Dowódcy
- kpt. Dymitr Muśko (1954 - 1957)
- mjr Antoni Sokołowski (1957 - 1958)
- mjr dypl. Henryk Sobkiewicz (1958 - 1961)
- ppłk. dypl. Henryk Wysocki (1961 - 1962)
- ppłk. dypl. Czesław Mieszczak (1962 - 1964)
- ppkł dypl. Eugeniusz Habdas (1964 - 1970)
- mjr dypl. Stanisław Karolus (1970 - 1970)
- ppkł dypl. Zdzisław Czeczel (1970 - 1976)
- ppłk dypl. Mieczysław Toborek (1976 - 1979)
- mjr dypl. Bogumił Betlej (1979 - 1981)
- ppłk dypl. Józef Bębenek (1981 - 1984)
- mjr dypl. Władysław Sokół (1984 - 1987)
- ppłk dypl. Mikołaj Jakimowicz (1987 - 1990)
- mjr dypl. Józef Jankowski (1990 - 1994)
- ppłk dypl. Mirosław Knapiński (1994 - 1994)
- mjr dypl. Janusz Siąkała (1994 - 1997)
- ppłk dypl. Bronisław Jansohn (1997 - 1999)
- ppłk dypl. Roman Polko (1999 - 2000)
- mjr dypl. Tomasz Bąk (2000 - 2002)
- ppłk dypl. Piotr Patalong (2002 - 2004)
- ppłk dypl. Adam Stręk (2004 - 2008)
- płk Piotr Patalong (2008 - )
[edytuj] Kontrowersje
Zgodnie z wynikami kontroli przeprowadzonej przez Żandarmerię wojskową w batalionie służyło dwunastu przestępców wpisanych do Centralnego rejestru skazanych.[1]. Ostatecznie okazuje się iż z dwunastu spraw cztery zostały umorzone warunkowo (co zmniejsza liczbę wyroków do ośmiu). Pięć razy zasądzono ograniczenie wolności, a trzy sprawy zakończyły się karą pozbawienia wolności w zawieszeniu.[2]
Przypisy
- ↑ Marek Henzler, Wojsko słabo się broni, Polityka 2008, nr 15(2649), s.12
- ↑ Marcin Górka,Adam Zadworny, Komandos boi się, Gazeta Wyborcza 28 kwietnia 2008, nr 100.5710, Duży Format s.9
