243 Ida
Z Wikipedii
| (243) Ida | |
 Ida wraz ze swym maleńkim księżycem Daktylem |
|
| Odkrywca | Johann Palisa |
| Data odkrycia | 29 września 1884 |
| Nr kolejny planetoidy | 243 |
| Charakterystyka orbity (J2000) | |
| Występowanie planetoidy |
Pas główny rodzina Koronis |
| Średnia odległość od Słońca |
2,8610 j.a. |
| Mimośród | 0,04614 |
| Peryhelium | 2,7284 j.a. |
| Aphelium | 2,9936 j.a. |
| Okres obiegu wokół Słońca |
4 lat 306 dni 8 godzin |
| Średnia prędkość orbitalna |
17,60 km/s |
| Nachylenie orbity względem ekliptyki |
1,1379° |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Średnica | 53,6×24,0×15,2 km |
| Masa | 4,2 × 1016 kg |
| Średnia gęstość | 2,6 g/cm3 |
| Okres obrotu wokół własnej osi |
(4 h 38 min 2 s) h |
| Albedo | 0,238 |
| Jasność absolutna | 9,94 m |
| Typ spektralny | Typ S |
| Średnia temperatura powierzchni | śred. ~158K max. (-45°C) 229K |
| Satelity naturalne | 1 – Daktyl |
243 Ida, asteroida "trojańska", jedna z wielu tysięcy planetoid średniej wielkości krążących w głównym pasie asteroid.
Spis treści |
[edytuj] Odkrycie
Planetoida została odkryta 29 września 1884 roku Obserwatorium Uniwersyteckim w Wiedniu przez Johanna Palisę. Jej nazwa pochodzi od Idy, nimfy kreteńskiej z mitologii greckiej, która miała wychowywać małego Zeusa.
[edytuj] Orbita
Orbita 243 Idy jest nachylona do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 1,13°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje 4,83 roku, krążąc w średniej odległości 2,86 j.a. od naszej Dziennej Gwiazdy. Średnia prędkość orbitalna tej asteroidy to ok. 17,6 km/s.
Planetoidę tę zalicza się do rodziny planetoidy Koronis.
[edytuj] Właściwości fizyczne
Ida ma nieregularny kształt; jej rozmiary wynoszą 53,6×24,0×15,2 km. Jej albedo wynosi 0,238, a jasność absolutna to 9,94m. Asteroida ta zalicza się do planetoid typu S. Średnia temperatura na jej powierzchni sięga 158 K. W 1993 roku przeleciała obok Idy i jej księżyca Daktyla sonda kosmiczna Galileo, fotografując ją dokładnie oraz badając jej właściwości fizyczne. Oczom naszym asteroida ta ukazała szaro-brązową powierzchnię, pokrytą licznymi kraterami uderzeniowymi, na której dodatkowo miejscami zalega warstwa regolitu.
Powierzchnia planetoidy zawiera wiele krzemianów oraz wchodzących w skład jej skał krzemu oraz żelaza.
[edytuj] Księżyc asteroidy - Daktyl
Podczas przelotu sondy Galileo (28 sierpnia 1993 roku) obok 243 Idy dokonano odkrycia jej małego księżyca – Daktyla. Jego średnica wynosi 1,5 km, obiega on Idę w odległości ok. 108 km w czasie 1,54 dnia.
[edytuj] Formacje geologiczne na powierzchni Idy i Daktyla
Oto zestawienie znanych i nazwanych oficjalnie formacji geologicznych na powierzchni 243 Idy i Daktyla.
Regiony Idy
Nazwy regionów na powierzchni Idy pochodzą od nazwiska odkrywcy Johanna Palisy oraz miejsc w jakich pracował.
| Region | Pochodzenie nazwy |
|---|---|
| Palisa Regio | Johann Palisa |
| Pola Regio | Pula, Chorwacja |
| Vienna Regio | Wiedeń |
Grzbiety górskie
Jedynym nazwanym grzbietem górskim na 243 Idzie jest Townsend Dorsum, nazwany tak od Tima Townsenda, członka teamu kierującego misją Galileo.
Kratery
Nazwy kraterów na 243 Idzie zostały zapożyczone od nazw słynnych jaskiń na Ziemi.
| Krater | Nazwa pochodzi od |
|---|---|
| Afon | Jaskinia Novy Afon, Abchazja |
| Atea | Jaskinia Atea, Papua Nowa Gwinea |
| Azzurra | Azzurra Grotta, Włochy |
| Bilemot | Jaskinia Bilemot, Korea |
| Castellana | Jaskinia Castellana, Włochy |
| Choukoutien | Choukoutien, Chiny |
| Fingal | Fingal's Cave, Wielka Brytania |
| Kartchner | Kartchner Caverns, Arizona, USA |
| Kazumura | Jaskinia Kazumura, Hawaje, USA |
| Lascaux | Lascaux, Francja |
| Lechuguilla | Jaskinia Lechuguilla, Nowy Meksyk, USA |
| Mammoth | Mammoth Cave, Kentucky, USA |
| Manjang | Jaskinia Manjang, Korea |
| Orgnac | Jaskinia Orgnac, Francja |
| Padirac | Jaskinia Padirac, Francja |
| Peacock | Jaskinia Peacock, Floryda, USA |
| Postojna | Postojna, Słowenia |
| Sterkfontein | Sterkfontein, Republika Południowej Afryki |
| Stiffe | Jaskinia Stiffe, Włochy |
| Undara | Jaskinia Undara, Australia |
| Viento | Jaskinia Viento, Hiszpania |
Kratery na Daktylu
Kratery uderzeniowe na powierzchni Daktyla noszą nazwy pochodzące od mitologicznych Daktylów.
| Krater | Nazwa pochodzi od |
|---|---|
| Acmon | Acmon |
| Celmis | Celmis |
[edytuj] Zobacz też
- Lista planetoid
- Księżyc planetoidy
- Lista planetoid z księżycami
- Rodzina planetoidy Koronis
- Przegląd zagadnień z zakresu astronomii i astronautyki
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Baza danych małych ciał Układu Słonecznego Jet Propulsion Laboratory
- 243 Ida w bazie JPL
- Diagram orbity 243 Ida
- USGS: Ida nomenclature
- USGS: Dactyl nomenclature
