27 Pułk Artylerii Lekkiej

Z Wikipedii

27 Pułk Artylerii Lekkiej ^[1] - oddział artylerii Wojska Polskiego okresu II RP.

Pułk w 1939 stacjonował we Włodzimierzu Wołyńskim.

Spis treści 1 Dowódcy 2 Działania zbrojne 3 Sztandar 4 Przypisy 5 Bibliografia 6 Zobacz też

[edytuj] Dowódcy

• płk Stanisław Müller od 2 X 1921
• płk Lucjan Szulc od VIII 1924
• wz. ppłk Hipolit Gawdziński od 14 XI 1925
• płk SG Marian Bolesławowicz od 9 II 1926
• płk SG inż. Tadeusz Kurcyuszod od 4 XII 1926
• płk Leonard Lubański od 23 I 1931
• ppłk/płk dypl. Andrzej Uthke od 13 XI 1935
• ppłk Karol Galster od 14 VIII 1939

[edytuj] Działania zbrojne

W Wojnie Obronnej 1939 pułk walczył w ramach 27 Dywizji Piechoty.

W sierpnia 1939 27 DP, a wraz z nią 27 pal, znajdowała się w składzie tzw. Korpusu Interwencyjnego na Pomorzu.

Od 2 września pułk wspierał piechotę i wraz z nią przebijał się na południe. 14 września bronił przepraw pod Płockiem. 17 i 18 września został rozbity nad dolną Bzurą.

Cztery baterie pułku prowadziły walkę na przodmościu bydgoskim.

[edytuj] Sztandar

Nadanie sztandaru i zatwierdzenie jego wzoru ujęte zostało w Dodatku Tajnym nr 3 do Dziennika Rozkazów MSWojsk. z 17 lutego 1938, nr 3, poz. 27.

Sztandar wręczył pułkowi marszałek Edward Śmigły-Rydz w Zamościu 17 lipca 1938 podczas ceremonii wręczania oddziałom artylerii sztandarów ufundowanych przez społeczeństwo ziemi zamojskiej i niektórych sąsiednich regionów.

Przypisy

[edytuj] Bibliografia

• Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów, Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1990 ISBN-83-211-1104-1
• Piotr Zarzycki: 27 pułk artylerii lekkiej, Oficyna Wydawnicza Ajaks, Pruszków 1999

[edytuj] Zobacz też