Adżaria
Z Wikipedii
|
|||
 |
|||
| Położenie Adżarii w Gruzji. (szare zaznaczenie) | |||
| Język urzędowy | gruziński | ||
| Stolica | Batumi | ||
| kod ISO | GE.AJ | ||
| Szef rządu | Lewan Warszalomidze | ||
| Powierzchnia - Całkowita - % pow. wodnej |
2900 km² nieznany |
||
| Ludność - 1989 - 2002 - gęstość zaludnienia |
392 432 376 016 130/km² |
||
| Skład etniczny (1989) |
Gruzini: 82,8% Rosjanie: 7,7% Ormianie: 4,0% Grecy: 1,9% |
||
| Waluta | Gruzińskie Lari | ||
| Strefa czasowa | UTC +3 | ||
 |
|||
Adżaria, Adżarska Republika Autonomiczna to republika autonomiczna w Gruzji nad Morzem Czarnym.
Spis treści |
[edytuj] Geografia
Obszar kraju stanowi głównie powierzchnia górzysta. Obejmuje ona przedgórza pn.-zach. części Małego Kaukazu, na północnym zachodzie Góry Mescheckie (tu znajduje się najwyższy szczyt Adżarii Chewa 2812 m. n.p.m.), na pd. Góry Szawszeckie. Wzdłuż wybrzeża ciągnie się wąska się nizina (stanowiąca przedłużenie Niziny Kolichdzkiej). Linia brzegowa słabo rozwinięta, szerokie plaże kamieniste. Klimat podzwrotnikowy morski. Na wybrzeżu średnia temperatura w styczniu wynosi 6°C, a w lipcu 22°C. W górach w styczniu -2°C a w lipcu 16°C. Średnia roczna suma opadów od 500 - 1800 mm w górach i 2500 - 2800 mm na wybrzeżu (do 4000 mm na zboczach Gór Mescheckich). Główna rzeka w Adżarii to Czoroch i jest głównie wykorzystywana do celów energetycznych. Ponad 50% regionu zajmują lasy, do 600 m lasy liściaste zrzucające liście na zimę, z wiecznie zielonym podszytem. Wyżej położone są lasy bukowe i mieszane oraz łąki subalpejskie. Wybrzeże jest całkowicie wykorzystane jako uprawy, rosną tu eukaliptus i bambus. W Adżarii istnieje Rezerwat Kintryjski. W Batumi znajduje się słynny Batumski Ogród Botaniczny.
[edytuj] Historia
W VI-IV w. p.n.e. Adżaria stanowiła część królestwa Kolchidy, później Iberii; w IV wieku gruzińskiego królestwa Lazyki; w VI wieku kraj był terenem walk między Persją a Bizancjum. W VII wieku została podbita przez Arabów; w IX wieku przez księstwo Tao-Klardżeti, a w X wieku stała się częścią zjednoczonej Gruzji. W tym samym wieku Adżaria przeżyła najazdy Turków seldżuckich, a w XIII wieku Mongołów. W XIV-XVI wieku część księstwa Gruzji. W XVII wieku podbita przez Turków osmańskich, którzy w kraju wprowadzili islam. Wybuchły liczne powstania z związku z tą sytuacją. W 1878 r. Adżaria została przyłączona do Rosji jako obwód batumski. Od kwietnia do grudnia 1918 r. okupowana przez Turcję, następnie do lipca 1920 r. stacjonowały tam wojska brytyjskie. W lipcu 1920 Brytyjczycy przekazali Adżarię Gruzji. W marcu 1921 r. Gruzja została podbita przez bolszewików, a w Adżarii została utworzona Adżarska ASRR od lipca 1921 r. w składzie Gruzińskiej SRR. Od kwietnia 1991 r. republika autonomiczna w niepodległej Gruzji.
[edytuj] Przewodniczący rządu Adżarii
- Asłan Abaszydze 1991-2004
- Lewan Warszalomidze 2004-
[edytuj] Ludność
Adżarię zamieszkują głównie Gruzini (80,1% w 1979 r., w tym większość stanowią Adżarowie), Rosjanie (9,8%) i Ormianie (4,5%). Adżarowie to grupa etniczna, która w czasie okupacji tureckiej przyjęła islam (sunnicki), czym różnią się od Gruzinów-chrześcijan. Zachowali oni jednak gruziński język, kulturę i obyczaje. Średnia gęstość zaludnienia wynosi 131 osób/km². Najbardziej zaludniona jest nizina nadbrzeżna. W miastach mieszka 46% społeczeństwa. Jest ich 2 i 7 osiedli typu miejskiego. Największe miasto to stolica Batumi (137 000 w 1989 r.). W tym mieście znajduje się wyższa szkoła pedagogiczna.
[edytuj] Gospodarka
Adżaria jest ważnym punktem uprawy herbaty i roślin cytrusowych. Poza tym uprawia się tu tytoń, zboża, warzywa, rośliny lekarskie i winorośl. Hodowla bydła, drobiu i jedwabników oraz pszczelarstwo. Wydobywanie ropy naftowej (Batumi), przemysł spożywczy (głównie herbaciany i tytoniowy), maszynowy, elektromechaniczny, stoczniowy, chemiczny, lniarski, materiałów budowniczych i drzewny. Główny port lotniczy i morski Batumi. Nad morzem liczne uzdrowiska i ośrodki wypoczynkowe.
