Adjuvilo
Z Wikipedii
| Adjuvilo | |
| Obszar | (cały świat) |
| Liczba mówiących | ? |
| Ranking | ? |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki sztuczne *Adjuvilo |
| Pismo | łaciński |
| Status oficjalny | |
| Język urzędowy | - |
| Regulowany przez | - |
| Kody języka | |
| ISO 639-1 | - |
| ISO 639-2 | - |
| W Wikipedii | |
| Zobacz też: język, języki świata
|
|
Adjuvilo to sztuczny język pomocniczy bazujący na esperancie, stworzony w 1910 r. przez Claudiusa Colasa, francuskiego esperantystę używającego pseudonimu "Profesoro V. Esperema". Chociaż adjuvilo jest kompletnym językiem, nigdy nie został użyty do mówienia. Pomyślany został raczej jako kompromis między esperantem a rozwijającym się wtedy silnie językiem ido. Niektórzy dopatrywali się w jego powstaniu próby doprowadzenia do rozdźwięków w nabierającym znaczenia ruchu ido.
Przykładowy tekst (modlitwa "Ojcze Nasz"):
Patro nosa, qua estan en cielos, santa esten tua nomo, advenen tua regno, esten tua volo, quale en cielos, tale anke sur la tero; nosa panon omnadaga donen a nos hodie; nosas ofendos pardonen a nos, quale nos pardonan a nosas ofendantos e ne lasen nos fali en tento, ma liberifen nos de malbono.
[edytuj] Bibliografia
- Claudius Colas, L'Adjuvilo. Paris, Gamber, 1910. 32 s.
- Marco Pei, One Language for the World and How To Achieve It, Devin-Adair, New York, 1958. XVI + 291 s.
