Afera na Okęciu
Z Wikipedii
Afera na Okęciu – potoczna nazwa wydarzeń związanych z niektórymi piłkarskimi reprezentantami Polski, które zdarzyły się pod koniec 1980 i które doprowadziły do dymisji selekcjonera reprezentacji Ryszarda Kuleszy.
Na początku grudnia 1980 ekipa reprezentacyjna przygotowywała się do wyjazdu na mecz eliminacji Mistrzostw Świata w Hiszpanii z reprezentacją Malty. Kiedy w dniu wylotu drużyny jeden z zawodników, bramkarz Józef Młynarczyk, przybył na lotnisko na Okęciu w stanie nietrzeźwym (jak informowali dziennikarze), selekcjoner Ryszard Kulesza zdecydował o pozostawieniu go w kraju. W obronie Młynarczyka wystąpiło trzech innych reprezentantów: Zbigniew Boniek, Stanisław Terlecki oraz Władysław Żmuda. Kulesza ostatecznie zabrał Młynarczyka razem z drużyną na poprzedzające mecz z Maltą zgrupowanie we Włoszech. Jednak władze Polskiego Związku Piłki Nożnej na czele z prezesem, generałem Marianem Rybą postanowiły ukarać Młynarczyka, Bońka, Terleckiego oraz Żmudę i nakazały im powrót ze zgrupowania do kraju. Mecz z Maltą odbył się bez udziału wspomnianych zawodników. Zostali oni ukarani przez PZPN odsunięciem od gry w drużynie narodowej, zaś selekcjoner Ryszard Kulesza został zwolniony ze stanowiska.
Z czwórki ukaranych zawodników jedynie Terlecki (nie przyznał się do winy) nie zagrał więcej w drużynie narodowej. Pozostali wkrótce do niej powrócili, głównie dzięki staraniom następcy trenera Kuleszy – Antoniego Piechniczka. Wszyscy trzej odegrali w 1982 ważne role w występie polskiej drużyny na Mistrzostwach Świata w Hiszpanii.
Źródła:
- Andrzej Gowarzewski et al., Biało-Czerwoni. Dzieje reprezentacji Polski (3) 1971-1980, Katowice 1996; Biało-Czerwoni. Dzieje reprezentacji Polski (4) 1981-1997, Katowice 1997 (tomy 16 i 20 Encyklopedii Piłkarskiej FUJI pod red. Andrzeja Gowarzewskiego)