Agnieszka Brustman

Z Wikipedii

Agnieszka Brustman
Agnieszka Brustman, Warszawa 2004
Państwo	Polska
Data i miejsce urodzenia	31 lipca 1962 Warszawa
Tytuł szachowy	arcymistrzyni (1985)
Ranking	2344 (01.04.2008)
Miejsce w kraju	niesklasyfikowana

Agnieszka Brustman (ur. 31 lipca 1962 w Warszawie) – polska szachistka, pretendentka do tytułu mistrzyni świata, wielokrotna mistrzyni Polski w szachach, arcymistrzyni od roku 1985, sędzia klasy międzynarodowej^[1]. Absolwentka XXII Liceum Ogólnokształcącego im. Jose Marti w Warszawie.

W szachy nauczyła się grać w wieku 10 lat, natomiast pierwszym trenerem był jej ojciec Jan Brustman. W wieku 13 lat po raz pierwszy zagrała w finale mistrzostw Polski juniorek. W roku 1978 zadebiutowała w finale mistrzostw Polski kobiet, zajmując w Elblągu IX miejsce. W finałach mistrzostw kraju seniorek wystąpiła łącznie 20 razy, ośmiokrotnie zdobywając medale: 4 złote (1982, 1984, 1987 i 1996), 2 srebrne (1980, 1999) i 2 brązowe (1983, 1995).

W czasie swojej szachowej kariery zanotowała wiele międzynarodowych sukcesów, z których najważniejsze to: mistrzostwo Europy juniorek w roku 1980, Puchar Świata juniorek (nieoficjalne mistrzostwa świata) w roku 1982 oraz dwukrotny awans to turnieju pretendentek do tytułu mistrzyni świata w Malmö w roku 1986^[2] oraz w Ckaltubo w Gruzji w roku 1988^[3] (w turnieju tym była jedyną zawodniczką spoza ZSRR). W obu turniejach zajęła dwukrotnie VI miejsce, co wówczas odpowiadało siódmej pozycji na świecie.

Dziewięciokrotnie reprezentowała Polskę na szachowych olimpiadach i pod tym względem jest rekordzistką w historii polskich szachów kobiecych. Największy sukces odniosła w roku 1980, zdobywając dwa medale - wraz z drużyną brązowy oraz indywidualnie srebrny na IV szachownicy (za wynik 8 pkt z 11 partii). Łącznie na olimpiadach rozegrała 109 partii, w których zdobyła 66 pkt^[4].

Najwyższy ranking w swojej karierze osiągnęła 1 stycznia 1988 r., posiadała wówczas 2395 punktów i na światowej liście FIDE zajmowała 10. miejsce^[5].

W roku 1985 została zajęła VIII miejsce w Plebiscycie "Przeglądu Sportowego" na najlepszego sportowca Polski w 1985 roku. W swoim dorobku ma również krótki epizod filmowy - w roku 1988 zagrała symultanistkę w "Dekalogu I" Krzysztofa Kieślowskiego.