Alcide d'Orbigny
Z Wikipedii
Alcide d'Orbigny (ur. 6 września 1802 w Couëron, zm. 30 czerwca 1857 w Pierrefitte-sur-Seine) - francuski geolog, paleontolog i zoolog.
Zatrudniony w Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu odbył w latach 1826 - 1833 wyprawę naukową do Ameryki Południowej, przywożąc kolekcję ponad 10 000 okazów, głównie fauny. Jednocześnie zbierał i badał skamieniałości jurajskie i kredowe Francji, zwłaszcza Basenu Paryskiego i od 1840 zaczął publikację ośmiotomowej serii La Paléontologie Française. W 1849 opublikował monumentalną pracę Prodrome de Paléontologie Stratigraphique, zawierającą opis blisko 18 000 gatunków wymarłych zwierząt, przyporządkując je do 27 pięter. Wiele uwagi i prac poświęcił skamieniałym otwornicom. Od 1853 był profesorem paleontologii w Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu. Oprócz prac paleontologicznych zajmował się także stratygrafią m.in. ustanawiając nastpujące piętra: toark, kelowej, oksford, kimeryd, apt, alb, cenoman.
W swoich poglądach był wielkim zwolennikiem Cuviera i jego teorii katastrofizmu, którą znacznie rozbudował oraz przeciwnikiem lamarkizmu
Wybrane publikacje d'Orbignego:
- La Relation du Voyage dans l'Amérique Méridionale
- La Paléontologie Française
- Prodrome de Paléontologie Stratigraphique
Następujące gatunki i rodzaje są nazwane jego nazwiskiem :
- Nerocila orbignyi (Guérin, 1832)
- Alcidia Bourguignat, 1889
- Ampullaria dorbignyana Philippi, 1851
- Pinna dorbignyi Hanley, 1858
- Haminoea orbignyana A. de Férussac, 1822
- Sepia orbignyana Férussac, 1826
[edytuj] Bibliografia
- Zofia Kielan-Jaworowska (red.), 1963 - Mały słownik paleontologiczny. Wiedza Powszechna, Warszawa.
