Aleksy Aleksandrowicz Romanow

Z Wikipedii

Aleksy Aleksandrowicz Romanow (ros. Алексей Александрович Романов, 14 stycznia 1850 w St. Petersburgu – 14 listopada 1908 w Paryżu) – wielki książę rosyjski.

Czwarty syn i piąte dziecko cara Aleksandra II i Marii Heskiej, młodszy brat cara Aleksandra III. W 1868 r., wracając z Grecji, przeżył katastrofę okrętu u wybrzeży Jutlandii. W 1870 r. prawdopodobnie poślubił (wbrew woli rodziny) Aleksandrę, hrabinę Żukowską (1842-1899), z którą miał syna, wielkiego księcia Aleksego Bielewskiego-Żukowskiego (zamordowanego na początku lat 30. XX w. w Rosji).

Od 1860 r. praktykował jako oficer na różnych okrętach wojennych, od 1873 r. dowodził okrętami. Podczas wojny rosyjsko-tureckiej (1877-1878) mianowany dowódcą sił morskich Floty Naddunajskiej. Od 1881 r. dowódca floty carskiej, od 1883 r. - generał-admirał. Członek rosyjskiej Rady Państwa. Po klęsce w wojnie rosyjsko-japońskiej (1904-1905) odsunięty od stanowisk, zamieszkał w Paryżu.

W latach 1871-1872, jako pierwszy członek rosyjskiej rodziny carskiej, podróżował jako ambasador dobrej woli do USA, odwiedzając 34 stany i uczestnicząc m.in. w polowaniu na Dzikim Zachodzie.