Angie Dickinson

Z Wikipedii

Angie Dickinson
Angie Dickinson w 1989
Prawdziwe nazwisko	Angeline Brown
Data i miejsce urodzenia	30 września 1931 Kulm w stanie Dakota Północna, USA
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
Profil w bazie IMDb

Angie Dickinson, właściwie Angeline Brown (ur. 30 września 1931 roku w Kulm, w stanie Północnej Dakoty) – amerykańska aktorka telewizyjna i filmowa.

[edytuj] Życiorys

Jest drugą z trzech córek wydawcy lokalnej gazety The Kulm Messenger Leo H. Browna i Frederiki. Ma dwie siostry – starszą Mary Lou Belmont i mlodszą Janet Lee. W 1942 roku jej rodzina przeprowadziła się do Burbank, w stanie Kalifornia, gdzie ukończyła szkołę średnią Bellamarine Jefferson High School w 1947 roku. Następnie studiowała w Glendale College w Glendale i w 1954 roku ukończyła Immaculate Heart College w Los Angeles na wydziale biznesu. W latach 1950-52 pracowała jako sekretarka w fabryce produkującej części do samolotów Burbank Airport. W 1953 roku zajęła drugie miejsce w konkursie piękności o tytuł Miss Ameryki, co zadecydowało o jej dalszej karierze. Po udziale w programie sieci NBC Parada piękności, zadebiutowała na dużym ekranie rolą gościa na przyjęciu w komedii muzycznej Szczęście moje (Lucky Me, 1954) z Doris Day. Występowała potem w wielu westernach, m.in. Wspólnik Tennessee'go (Tennessee's Partner, 1955) z Ronaldem Reaganem, Powrót Jacka Slade'a (The Return of Jack Slade, 1955), Człowiek ze strzelbą (Man with the Gun, 1955) u boku Roberta Mitchuma, Ukrywane strzelby (Hidden Guns, 1956), Napięcie przy Table Rock (Tension at Table Rock, 1956), Misja Arizony (Gun the Man Down, 1956) i Czarny bicz (The Black Whip, 1956).

Ogromny sukces zdobyła rolą Feathers w westernie Rio Bravo (1959) u boku Johna Wayne'a. W 1960 roku została uhonorowana nagrodą Złotego Globu dla najbardziej obiecującej aktorki. Na ekranie stworzyła typ nowoczesnej femme fatale w dramacie Gorączka we krwi (A Fever in the Blood, 1960), melodramacie Grzechy Rachel Cade (The Sins of Rachel Cade, 1961) i dramacie komediowym Jessica (1962). Jednak osiągnięciem aktorskim był występ u boku Lee Marvina w dwóch obrazach – dramacie kryminalnym noir na podstawie opowiadania Ernesta Hemingwaya Zabójcy (The Killers, 1964) z Ronaldem Reaganem i dramacie sensacyjnym Zbieg z Alcatraz (Point Blank, 1967).

Stała się najbardziej znana z małego ekranu w roli policjantki sierżant Suzanne "Pepper" Anderson w serialu NBC Sierżant Anderson (Police Woman, 1974-78), za którą odebrała w 1975 roku nagrodę Złotego Globu oraz zdobyła potem trzykrotnie nominację do nagrody Emmy (1975-1976-1977) i trzykrotnie nominację do nagrody Złotego Globu (1976-1977-1978).

Dużo satysfakcji przyniosła jej postać znudzoną codziennym życiem ofiary psychopatycznego mordercy w sprawnie zrealizowanym thrillerze Briana De Palmy Strój zabójcy (Dressed to Kill, 1980), za którą otrzymała nagrodę Saturna. Wystąpiła potem dla odmiany w komediach: Charlie Chan i klątwa Dragon Queen (Charlie Chan and the Curse of the Dragon Queen, 1981) z Peterem Ustinov i Michelle Pfeiffer oraz I kowbojki mogą marzyć (Even Cowgirls Get the Blues, 1993) Gusa Van Santa z Umą Thurman i Keanu Reevesem, a także w dramacie Podaj dalej (Pay It Forward, 2000) z Kevinem Spacey.

[edytuj] Życie prywatne

Była dwukrotnie zamężna; z byłym piłkarzem Gene'em Dickinsonem (od 2 czerwca 1952 do roku 1960) oraz myzykiem/kompozytorem Burt Bacharach (od 15 maja 1965 do roku 1981), z którym miała córkę Leę Nikki Bacharach (ur. 1966 – zm. 4 czerwca 2007; popełniła samobójstwo). Spotykała się także z piosenkarzem i aktorem Frankiem Sinatrą, prezenterem telewizyjnym Johnnym Carsonem, gospodarzem talk-show Larrym Kingiem, piosenkarzem Julio Iglesiasem, dziennikarzem telewizyjnym Harrym Reasonerem, piosenkarzem Billym Verą (ur. 1944) i aktorem teatralnym Johnem Barrowmanem (ur. 1967), znanym z serialu Wybrańcy fortuny.

[edytuj] Ciekawostki

• Miała 165 cm wzrostu.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Angie Dickinson w NNDB (en)
• Angie Dickinson w bazie filmweb.pl