Ansaldo A.300

Z Wikipedii

Ansaldo A.300 (Dane wersji Ansaldo A.300-4)
Dane podstawowe
Państwo	Włochy
Producent	Gio Ansaldo
Typ	samolot wywiadowczo-bombowy
Konstrukcja	dwupłat o konstrukcji drewnianej, podwozie klasyczne – stałe
Załoga	2 (pilot, obserwator)
Historia
Data oblotu	1919
Lata produkcji	1919 – 1924 (?)
Wycofanie ze służby	1940
Dane techniczne
Napęd	1 silnik rzędowy, 6-cylindrowy FIAT A-12bis
Moc	320 KM (235 kW)
Wymiary
Rozpiętość	11,24 m
Długość	8,75 m
Wysokość	2,97 m
Powierzchnia nośna	39,50 m²
Masa
Własna	1 140 kg
Startowa	1 825 kg
Osiągi
Prędkość maksymalna	200 km/h
Prędkość przelotowa	170 km/h
Prędkość wznoszenia	4,4 m/s
Pułap	5 300 m
Zasięg	500 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 karabiny maszynowe Vickers kal. 7,7 mm (stałe) 2 karabiny maszynowe Lewis kal. 7,7 mm (ruchome na obrotnicy w kabinie obserwatora) 12 – 18 bomb o łącznej masie 191 kg
Użytkownicy
Włochy, Belgia, Hiszpania, Węgry, Turcja, Polska

Ansaldo A.300 — włoski samolot wywiadowczo-bombowy, zaprojektowany i zbudowany w 1919 roku w Gio Ansaldo w Genui.

[edytuj] Historia

Pod koniec 1918 roku włoski inż. Emilio Verduzzio z wytwórni lotniczej Gio Ansaldo w Genui opracował projekt nowego samolotu wywiadowczo-bombowego opartego na konstrukcji budowanego seryjnie samolotu wywiadowczego Ansaldo SVA-10, który oznaczono Ansaldo A.300.

Prototyp zbudowano i oblatano w pierwszej połowie 1919 roku. Podobnie jak samolot Ansaldo SVA-10, miał on konstrukcję drewnianą. Kadłub o konstrukcji kratownicowej drewnianej, pokryty sklejką, mieścił z przodu silnik rzędowy osłonięty w tej części blachą aluminiową. Za silnikiem znajdowały się jedna za drugą odkryte kabiny pilota i obserwatora. Płaty były drewniane, prostokątne i pokryte płótnem. Były one usztywnione stojakami z rur stalowych o przekroju kropelkowym i ścięgnami stalowymi.

Po przeprowadzeniu prób w locie i wprowadzeniu niezbędnych poprawek w drugiej połowie 1919 roku uruchomiono seryjną produkcję samolotu Ansaldo A.300. Na początku wyprodukowano nieduża serię dwumiejscowych samolotów Ansaldo A.300-2, a następnie 90 samolotów trzymiejscowych Ansaldo A.300-3. Na początku 1922 roku oblatano prototyp ulepszonej wersji dwumiejscowej oznaczonej jako Ansaldo A.300-4. W późniejszym okresie produkowano także wersje A.300-5 i A.300-6, głównie na eksport.

Łącznie wyprodukowano 700 samolotów Ansaldo A.300 wszystkich wersji.

[edytuj] Produkcja samolotu w Polsce

W związku z zakupieniem licencji na budowę samolotu Ansaldo A.300 Główny Urząd Zaopatrzenia Armii w dniu 14 lutego 1920 roku zawarł umowę z Zakładami Mechanicznymi E. Plage i T. Laśkiewicz na budowę m.in. 200 samolotów Ansaldo A.300-2, przy czym silniki do tych samolotów miała dostarczyć włoska firma FIAT.

Zgodnie z tą umową jesienią 1920 roku przystąpiono do produkcji 25 samolotów A.300-2. Pierwszy samolot tego typu wyprodukowany w Polsce oblatał w dniu 21 czerwca 1921 roku zaproszony specjalnie w tym celu przez dyrektora zakładów inż. Witold Rumbowicza – znany pilot Adam Haber-Włyński. Oblot był pomyślny. Seria ta wzorowana była na samolotach sprowadzonych z Włoch.

W 1922 roku w Zakładach Mechanicznych E. Plage i T. Laśkiewicz przystąpiono do budowy ulepszonej dwumiejscowej wersji samolotu Ansaldo A.300-4, w której lotki umiejscowiono tylko na dolnym płacie, zastosowano nieco inną obudowę silnika, chłodnicę o dużym współczynniku oporu zastąpiono dwiema chłodnicami beczkowymi typu Lamblin oraz wprowadzono podwozie o lepszej konstrukcji. Była ona przystosowana do zabudowy radiostacji pokładowej i aparatu fotograficznego. Niestety, zła technologia produkcji płatowca (zwłaszcza nieprawidłowe spawanie), wadliwe silniki sprowadzone z Włoch, brak doświadczenia i właściwej kontroli przyczyniły się do szeregu awarii i katastrof tych samolotów. W związku z tym przeprowadzono dochodzenie i w efekcie pod koniec 1923 roku po zbudowaniu w Polsce 50 samolotów Ansaldo A.300 wstrzymano ich produkcję.

[edytuj] Użycie w lotnictwie

Samoloty wywiadowczo-bombowe Ansaldo A.300 były używane w lotnictwie Włoch, Belgii, Hiszpanii, Węgier, Turcji oraz Polski.

Ostatnie egzemplarze zostały wycofane z użycia w 1940 roku.

[edytuj] Użycie w lotnictwie polskim

W 1919 roku polska misja zakupów przebywająca we Włoszech zainteresowała się produkowanymi przez firmę Gio Ansaldo w Genui samolotami: samolotem myśliwskim Ansaldo A-1 Balilla i nowym samolotem wywiadowczo-bombowym Ansaldo A.300.

W kwietniu 1920 roku Główny Urząd Zaopatrzenia Armii zawarł umowę z wytwórnią Gio Ansaldo umowę na dostawę 30 samolotów Ansaldo A.300 do Polski, jednocześnie zakupiono licencję na budowę ich w Polsce.

Pierwszym z zakupionych we Włoszech samolotem Ansaldo A.300-2 przyleciała z Włoch przez Alpy, Francję i Niemcy do Polski w sierpniu 1920 roku załoga por. pil. Ludomił Rayski i inż. Witold Rumbowicz. Pozostałe 29 samolotów w wersjach A.300-2 i A.300-3 dostarczono do Polski pod koniec 1920 roku i w 1921 roku.

Samoloty Ansaldo A.300 od 1922 roku były na wyposażeniu eskadr treningowych, a od lata 1923 roku znajdowały się na wyposażeniu dywizjonu liniowego 2 Pułku Lotniczego w Krakowie. PO przeprowadzeniu dochodzenie w sprawie licznych awarii i katastrof tych samolotów w sierpniu 1924 roku wydano zakaz lotów na tych samolotach.

W 1926 roku wycofano je z jednostek lotniczych i przekazano do kasacji.

[edytuj] Opis konstrukcji

Samolot Ansaldo A.300-4 był dwumiejscowym samolotem wywiadowczo-bombowym, dwupłatem o konstrukcji drewnianej. Podwozie klasyczne – stałe. Napęd – 1 silnik rzędowy, śmigło dwułopatowe, drewniane.

Uzbrojenie:

• 2 karabiny maszynowe Vickers kal. 7,7 mm – stały, zsynchronizowane
• 2 karabiny maszynowe Lewis kal. 7,7 mm – ruchome na obrotnicy w kabinie obserwatora
• 12 – 18 bomb o łącznej masie 191 kg

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Zdjęcia