Arkady Gajdar
Z Wikipedii
Arkady Gajdar (właśc. Arkadij Pietrowicz Golikow - ros. Арка́дий Петро́вич Го́ликов) - ur. 22 stycznia 1904, zm. 26 października 1941. Radziecki pisarz młodzieżowy.
Arkady Gajdar urodził się w Lgowie. Dzieciństwo spędził w Arzamas. W 1918 wstąpił jako ochotnik do Armii Czerwonej. W czasie wojny domowej w Rosji, w wieku 16 lat, został dowódcą pułku. Brał udział w tłumieniu antybolszewickich powstań m. in. powstania tambowskiego. Był kilkakrotnie ranny, w 1924 roku wycofał się z armii z powodu urazów. Pod koniec lat 80-tych XX wieku ujawniono, że w czasie swojej kariery wojskowej Gajdar dopuszczał się licznych zbrodni - m.in. dokonywał masowych rozstrzeliwań, w tym również kobiet i dzieci. Opis tych zbrodni znalazł się w książce Władimira Sołouchina Słone jezioro.
W roku 1925 napisał swą pierwszą powieść - W dni porażek i zwycięstw (ros. В дни поражений и побед).
Na początku Wielkiej Wojny Ojczyźnianej trafił na front jako specjalny korespondent Komsomolskiej Prawdy. We wrześniu 1941 roku jego oddział został otoczony przez Niemców w rejonie Kijów-Humań, a on sam trafił do oddziału partyzanckiego. 26 października zginął w walce. Został pochowany w Kaniowie, gdzie w 1953 roku odsłonięto jego pomnik.
Jego wnuk, Jegor Gajdar, był premierem i ministrem finansów Federacji Rosyjskiej w latach 1991-1992.
[edytuj] Wybrane utwory
- Błękitna filiżanka
- Czuk i Hek
- Dym w lesie
- Los dobosza
- Niech świeci
- Szkoła
- Tajemnica wojskowa
- Timur i jego drużyna
