Arystotelizm
Z Wikipedii
Pojęcie arystotelizm obejmuje poglądy filozoficzne Arystotelesa oraz te kierunki i szkoły filozoficzne, które rozwijały jego nauki. Owe poglądy były często wykorzystywane w teologii (np. scholastycznej).
Dzieła Arystotelesa zostały przybliżone chrześcijaństwu dzięki Boecjuszowi, który przetłumaczył niektóre prace Arystotelesa na język łaciński, ale w większym stopniu dzięki filozofom arabskim, takim jak Awerroes. Znajomość jego pism rozpowszechnia się w XIII w. Św. Tomasz z Akwinu zastosował metafizykę Arystotelesa do swoich rozważań nad delikatną równowagą między wiarą a wymogami umysłu.
Arystotelizm w okresie renesansu oddziaływał słabiej, ale znalazł kontynuatorów wśród uczonych pochodzących z Bizancjum: Teodora Gazy i Jana z Trapezuntu. Arystotelizm renesansowy rozpadł się na dwie szkoły: aleksandrystów (najwybitnieszy przedstawiciel Pietro Pomponazzi), których ośrodkiem była Bolonia, oraz awerroistów, skupionych w Padwie.
[edytuj] Przedstawiciele arystotelizmu i ich dzieła:
1. Arystoteles (ur. 384/383 r. - zm. 322 r. p.n.e.)
Pisma Arystotelesa dzieli się na dwie wielkie grupy:
- Pisma egzoteryczne - zaginęły lub pozostały nieliczne fragmenty - przeznaczone dla szerokiego kręgu odbiorców w formie dialogów:
- "O retoryce",
- "O filozofii",
- "O ideach",
- Pisma ezoteryczne - przeznaczone dla uczniów:
- Traktaty logiczne ("Organom"):
- "Kategorie",
- "O zdaniu",
- "Analityki pierwsze",
- "Analityki wtóre",
- "Topiki",
- "O dowodach sofistycznych".
- Traktaty z zakresu filozofii przyrody:
- "Fizyka",
- "O niebie",
- "O powstaniu i ginięciu",
- "Meteorologia" .
- Dzieła z zakresu psychologii:
- "O duszy",
- "Parva naturalia" (grupa drobnych traktatów),
- "Metafizyka".
- Traktaty z dziedziny filozofii moralnej i politycznej:
- Traktaty logiczne ("Organom"):
2. Perypat (zagubienie składnika spekulatywnego)
- Teofrast - naukowiec, myśliciel pierwszy kierownik Perypatu w latach 323/322 do ok. 288/287 p.n.e.
- "Metafizyka",
- "Charaktery",
- "Historia filozofii",
-
- dzieła z zakresu botaniki:
- "Badania nad roślinami",
- "O pochodzeniu roślin",
-
- inne:
- "O kamieniach", "O ogniu", "O zapachach",
- "O wiatrach", "O znakach pogody",
- "O zmęczeniu" (zach.frag.),
- "O zawrotach głowy" (zach.frag.),
- "O pocie" (zach.frag.),
- "O omdleniu" (zach.frag.),
- "O paraliżu"(zach.frag.),
- Eudemos
- Dikiarchos
- Arystoksenos
- Straton z Lampsaku (drugi następca Arystotelesa, kierownik Perypatu od 288/287 r. przez 18 lat, zm. 274/270 r. p.n.e.)
- Lykon (kierował po Stratonie Perypatem w latach od ok. 270/268 do 226/224 r. p.n.e.)
- Hieronim z Rodos (III w. p.n.e.)
- Ariston z Keos ( III w. p.n.e.)
- Kritolaos z Faselis (ur. ok. 200 r. p.n.e.)
- Diodor z Tyru
3. Neoarystotelizm (odkrycie na nowo "pism ezoterycznych" Arystotelesa)
- Aleksander z Afrodyzji (II/III w. n.e.)
- komentarze do ezoterycznych pism Arystotelesa:
- "Komentarz do Metafizyki Arystotelesa",
- "Komentarz do Analityk Pierwszych Arystotelesa" (zach. część),
- "Komentarz do Topik Arystotelesa",
- "Komentarz do traktatu Arystotelesa O zmysłach",
- "Komentarz do Meteorologiki Arystotelesa",
-
- traktaty teoretyczne:
- "De anima" ("O duszy"),
- "Problemy",
- "O fatum",
- "O mieszaninie".
[edytuj] Źródła
- Informacje dodane do strony z wortalu http://www.religieifilozofie.prv.pl za zgodą autora
- Giovanni Reale "HISTORIA FILOZOFII STAROŻYTNEJ", tom I-V, Lublin, RW KUL, 1999.