Asmodeus
Z Wikipedii
Asmodeus lub Asmodeusz (także Azmodan, dziś Amadeusz) jest złym duchem znanym głównie z biblijnej Księgi Tobiasza. Poza tym wzmianki o nim spotyka się w demonologii i w niektórych legendach talmudycznych, do których trafił prawdopodobnie z zoroastrianizmu w czasie, gdy terytoria Żydów przeszły w ręce perskich Achemenidów.
Spis treści |
[edytuj] Perski Asmodeus
W zoroastrianizmie Aszma-dewa (Asmodeus) jest wodzem wszystkich dewów (demonów), podległym jedynie Angra Mainju - zasadzie zła. Jest nieprzyjacielem sury (anioła) Sraosza, który służy Ahura Mazdzie - zasadzie dobra. Powołaniem tego złego ducha jest napełnianie serc ludzi złością i mściwością oraz sprawstwo całego zła na Ziemi. Powoduje on, że ludzie opuszczają ścieżkę dobra i wkraczają na drogę zła. Jednak nie udało się dowieść, że był on również demonem pokus cielesnych - tą rolę w zorostrianizmie przypisuje się demonowi Aziemu.
[edytuj] Asmodeus w judaizmie
W judaizmie Asmodeus pojawia się w Księdze Tobiasza i w Talmudzie.
W Ksiedze Tobiasza, demon ten zakochuje się w Sarze, córce Raguela i zabija siedmiu jej kolejnych mężów tuż po weselu, zanim młodzi zdążą skonsumować małżeństwo w noc poślubną. Jakiś czas później Sara zakochuje się w młodzieńcu nazywanym Tobiaszem. Tobiasz również jest nawiedzany przez demona, ale jako prawy Żyd uzyskuje wsparcie archanioła Rafaela. Archanioł uczy Tobiasza jak poradzić sobie ze złym duchem: należy złowić rybę i położyć wydobyte z niej serce i wątrobę na rozżarzonych węglach. Sposób okazuje się skuteczny - powstały odór powoduje, że Asmodeus ucieka do Egiptu, gdzie obezwładnia go Rafael.
Istnieją legendy mówiące o jego związkach z królem Salomonem. Władca ten podobno przechytrzył demona i zobowiązał do pomocy przy budowie świątyni Jerozolimskiej. Zły duch okazał się bardzo wydajnym robotnikiem: nie używając żelaznych narzędzi obrabiał bloki kamienia tak, że nie było szpary w którą można by włożyć ostrze noża. Według innej legendy, Asmodeus zamienił się na kilka lat miejscami z Salomonem. Inne z kolei legendy przypisują mu rangę porównywalną z zoroastriańskim Aszma-dewą czy chrześcijańskim Samaelem - miałby być on królem wszystkich demonów i mężem Lilith po tym jak ta opuściła Adama.
[edytuj] Asmodeus w demonologii
Znaczenie przypisywane Asmodeusowi w demonologii jest mniejsze niż w judaizmie czy zoroastrianizmie - według Mniejszego klucza Salomona plasuje się on dopiero na 32 miejscu w piekielnej hierarchii. Chrześcijańscy demonolodzy są zgodni co do jego zadań w Piekle - ma on rozbudzać pokusy cielesne. Według Malleus Maleficarum jest on demonem pożądania, z czym zgadzał się Sebastian Michaelis dodając, że jego przeciwnikiem jest Św. Jan.
Według niektórych XVI-wiecznych demonologów, którzy przypisywali każdemu z miesięcy "patronującego" mu demona, Asmodeus jest najsilniejszy w listopadzie. Według innych demonologów, czasem przypisanym temu demonowi był okres od 30 stycznia do 8 lutego. Ma on pod komendą 72 legiony demonów i jest jednym z królów Piekła (Lucyfer miałby być cesarzem). Według innych podań jego domeną jest też hazard, zemsta i homoseksualizm - miał być protektorem gejów, a homoseksualizm był jednym z jego sposobów uwodzenia.
W Dictionnaire Infernal Collina de Plancy jest przedstawiony z ciałem człowieka, kozimi nogami zakończonymi szponami, wężowym ogonem i trzema głowami - jedna człowieka zionącego ogniem, druga barana i trzecia byka. Jedzie na hybrydzie lwa ze smoczymi skrzydłami i szyją.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Inne imiona
Æszma (mazdaizm), Æszma-dewa (zoroastrianizm), Aszmadia, Aszmedai (judaizm), Asmodaios (gr.), Asmoday, Asmodée (fr.), Asmodee, Asmodei, Asmodeios, Asmodeo (hiszp., Asmodeius, Asmodeus (łac.), Asmodi, Chammaday, Chashmodai, Sidonay, Sydonai
