Azotan ołowiu(II)
Z Wikipedii
Azotan(V) ołowiu(II) | |||||
|
|||||
Ogólne informacje | |||||
Nazwa systematyczna | Azotan(V) ołowiu(II) | ||||
Inne nazwy | Azotan ołowiawy | ||||
Wzór sumaryczny | N2O6Pb | ||||
Inne wzory | Pb(NO3)2 | ||||
SMILES | [N+](=O)([O-])[O-].[N+](=O)([O-])[O-]. [Pb+2] |
||||
Masa molowa | 331,2 g/mol | ||||
Identyfikacja | |||||
Numer CAS | 10099-74-8 | ||||
Właściwości | |||||
Gęstość i stan skupienia | 4,53 g/cm3 ; ciało stałe[1] | ||||
Rozpuszczalność w wodzie | 52,5g/100g H2O (20 °C) | ||||
Temperatura topnienia | 470 °C (743,15 K; rozkład[2]) | ||||
Niebezpieczeństwa | |||||
Klasyfikacja UE | Treść oznaczeń: T - toksyczny N - groźny dla środowiska |
||||
NFPA 704 | |||||
Zwroty ryzyka | R: 61-20/22-33-62-50/53[3] | ||||
Zwroty bezpieczeństwa | S: 53-45-60-61[3] | ||||
Numer RTECS | OG2100000 | ||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków standardowych (25°C, 1000 hPa) |
Azotan(V) ołowiu(II) (dawniej azotan ołowiawy), Pb(NO3)2 - nieorganiczny związek chemiczny, sól ołowiu i kwasu azotowego.
Azotan ołowiu występuje w postaci bezbarwnych kryształów lub białego proszku. Rozpuszcza się w wodzie (w temp. 20°C 52,2g na 100g H2O). Roztwór ma odczyn kwaśny. Powyżej temperatury 470°C rozkłada się na tlenki azotu i ołowiu.
Azotan ołowiu ma właściwości utleniające, dlatego należy go przechowywać z dala od materiałów palnych. Jest toksyczny. LD50rat(oral) wynosi 93 mg/kg. Działa drażniąco na skórę, oczy, płuca i błony śluzowe.
Ze względu na właściwości utleniające azotan ołowiu jest używany w produkcji zapałek, materiałów wybuchowych oraz w przemyśle barwników.
Przypisy
- ↑ Merck: Sicherheitsdatenblatt (de). [dostęp 9 czerwca 2008].
- ↑ Sigma-Aldrich: 203580 Lead(II) nitrate (en). [dostęp 9 czerwca 2008].
- ↑ 3,0 3,1 Nicht explizit in RL 67/548/EWG, Anh. I gelistet, fällt aber dort mit der angegebenen Kennzeichnung unter den Sammelbegriff „Bleiverbindungen mit Ausnahme der namentlich in diesem Anhang bezeichneten“
[edytuj] Bibliografia
- Mallinckrodt Baker: Material Safety Data Sheet: LEAD NITRATE (en). [dostęp 9 czerwca 2008].