Banisty Żleb
Z Wikipedii
Banisty Żleb – jeden z kilku żlebów na zachodnich zboczach Ornaku w Tatrach Zachodnich. Schodzą one spod grzbietu Ornaku do Doliny Starorobociańskiej. Żleby te, licząc od Doliny Iwaniackiej w południowym kierunku, to kolejno: Piekło, Banisty Żleb, Pośredni Żleb, Granicznik, Żleb na Przełęcz i Żleb pod Pyszną. Nazwa Banisty Żleb pochodzi od dawniej istniejącej tutaj kopalni, czyli bani. Była to jedna z najstarszych kopalni w polskich Tatrach. W dokumentach notowana jest już w 1520 r. jako spółka z udziałem króla Zygmunta I Starego, ale być może istniała już w XV w., gdyż dokument z drugiej połowy XVI w. nazywa ją „Starą Robotą”. Kopalnię oglądał w 1792 r. Baltazar Hacquet, wydobywano w niej rudy antymonowo-miedziane z domieszką ok. 80 g srebra w 100 kg urobku, poźniej także piryt. Pozostałością po dawnej kopalni jest 12 zawalonych już sztolni, usypiska płonnego urobku oddzielonego od kruszca i ślady młyna do rozdrabniania rudy (na tzw. Młynisku). Do kopalni w żlebie prowadziła „hawiarska droga”.
W dolnej części Banistego Żlebu spływa niewielki potoczek uchodzący do Starorobociańskiego Potoku. W zimie schodzą żlebem duże lawiny. Od nazwy kopalni pochodzi nazwa Doliny Starorobociańskiej.
[edytuj] Bibliografia
- Józef Nyka: Tatry polskie. Przewodnik. Wyd. XIII. Latchorzew: Wyd. Trawers, 2003. ISBN 83-915859-1-3.
- Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1: 25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. ISBN 83-87873-36-5.
