Barczatka borówczanka
Z Wikipedii
| Barczatka borówczanka | |
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | stawonogi |
| Gromada | owady |
| Podgromada | uskrzydlone |
| Rząd | motyle |
| Rodzina | barczatkowate |
| Podrodzina | Lasiocampinae |
| Rodzaj | Phyllodesma |
| Gatunek | barczatka borówczanka |
| Nazwa systematyczna | |
| Phyllodesma ilicifolia | |
| (Linnaeus, 1758) | |
Barczatka borówczanka (Phyllodesma ilicifolia) - motyl z rodziny barczatkowatych.
[edytuj] Wygląd
Rozpiętość skrzydeł 30-38 mm. Skrzydła jasnobrunatne z popielatoszarym nalotem. Przepaski mało wyraźne. Środkowa część tylnego skrzydła rozjaśniona. Zewnętrzny brzeg obu par skrzydeł lekko falisty, strzępina w białe i brunatne paski. Samce są nieco mniejsze od samic, charakteryzują się grzebieniastymi czułkami. Ubarwienie motyla szaro-brunatne z deseniem przepaskowym. Osobniki dorosłe żyją bardzo krótko (nie odżywiają się). Gąsienice silnie owłosione, snują z przędzy mocne, oprzędy wyściełane włoskami, żywią się liśćmi i pączkami drzew, wyrządzając nieraz znaczne szkody.
- Okres lotu
Motyl pojawia się w kwietniu i maju.
- Rozród
Wydaje jedno pokolenie rocznie. Samica składa ok. 120 jaj przeważnie na łodygach borówki czarnej i źdźbłach traw. Larwy rozwijają się od czerwca do sierpnia, natomiast poczwarka zimuje i dopiero w następnym roku przeobraża się w imago. Larwy są bardzo żarłoczne.
- Biotop
Gatunek preferujący środowiska uwilgocone. Występuje w wysokopiennych lasach mieszanych oraz nizinnych i górskich z borówczyskami lub zarastającymi wrzosowiskami.
- Zasięg występowania
Gatunek rozmieszczony szeroko od Półwyspu Iberyjskiego po Chiny i Japonię. W Europie występuje lokalnie i wyspowo w większości państw. Na północy osiąga południową Szwecję i Norwegię, zaś na południu sięga po Grecję i Włochy. W europejskiej części Rosji szeroko rozprzestrzeniony, poza strefą tundry i stepu, za Uralem w południowej części Niziny Zachodniosyberyjskiej i centralnej Jakucji.
- W Polsce
Gatunek znany dawniej z wyspowych stanowisk w północnej i południowej części kraju. W ostatnim dziesięcioleciu XX wieku, pomimo intensyfikacji badań lepidopterologicznych, nie potwierdzono występowania motyla.
- Rośliny żywicielskie
- podstawowe
borówka brusznica - Vaccinium vitis-idaea L., borówka czarna (czarna jagoda) -Vaccinium myrtillus L.
- dodatkowe
Topola osika - Populus tremula L., Wierzba krzewiasta - Salix spp.
- Ochrona
Gatunek niechroniony, skrajnie zagrożony, którego liczebność kształtuje się w odpowiedniej skali wartości przyjętej przez IUCN.
