Barys Rahulia
Z Wikipedii
Barys Rahulia, biał. Барыс Рагуля (ur. 1 stycznia 1920 r. w miejscowości Turec na Nowogródczyźnie, zm. 22 kwietnia 2006 r. w Kanadzie) – białoruski emigracyjny publicysta i działacz narodowy, dowódca nowogródzkiego szwadronu konnego w służbie niemieckiej podczas II wojny światowej
W 1938 r. rozpoczął studia na wydziale medycyny uniwersytetu w Wilnie. Wkrótce został jednak zmobilizowany do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie obronnej 1939 r.. Po klęsce wojsk polskich przedostał się na zachodnią Białoruś zajętą przez Armię Czerwoną. Został aresztowany przez NKWD i osadzony w więzieniu. Po zajęciu ziem białoruskich przez wojska niemieckie w 1941 r., podjął współpracę z okupantami. Od 1943 r. pracował w niemieckiej administracji okupacyjnej w Nowogródku. Wkrótce objął dowództwo nowogródzkiego szwadronu konnego, na czele którego zwalczał na okupowanej Nowogródczyźnie zarówno partyzantkę sowiecką, jak też polską. Jednocześnie był członkiem konspiracyjnej Białoruskiej Partii Niepodległościowej. Po zajęciu Białorusi przez Armię Czerwoną przeniósł się do Niemiec. Od lipca 1944 r. był jednym z białoruskich dowódców batalionu desantowego "Dalwitz", sformowanego w Prusach Wschodnich. Po zakończeniu wojny przedostał się na Zachód do Belgi, gdzie skończył studia medyczne. W 1954 r. wyjechał do Kanady. Pracował jako lekarz. Działał aktywnie w białoruskich organizacjach i instytucjach narodowych. Od 1997 r. był zastępcą prezydenta Białoruskiej Republiki Ludowej na uchodźstwie. Napisał wspomnienia "Беларускае студэнцтва на чужыне" і "Жыцьцё пад агнём".
