Berenika (księżniczka Judei)
Z Wikipedii
Berenike (ok. 27 - ok. 79) - księżniczka Judei. Córka Heroda Agryppy I, króla Judei, i jego żony - Kypros. Siostra Heroda Agryppy II. Królowa Chalkis i Cylicji. Kochanka cesarza rzymskiego Tytusa.
Spis treści |
[edytuj] Wywód przodków
| 4. Arystobul syn Heroda Wielkiego |
||||||
| 2. Herod Agryppa I |
||||||
| 5. Berenika |
||||||
| 1. Berenika |
||||||
| 6. Fazael bratanek Heroda Wielkiego | ||||||
| 3. Kypros |
||||||
| 7. Salampsjo córka Heroda Wielkiego | ||||||
[edytuj] Biografia
Berenika była najstarszą z trzech córek Heroda Agryppy. W 40 roku ojciec wydał ją za mąż za Marka Juliusza Aleksandra, syna Aleksandra Lizymacha, albarchy z Aleksandrii. Marek zmarł krótko po zawarciu małżeństwa
Niedługo potem Berenika poślubiła swojego stryja - Heroda, króla Chalkis. Owdowiała w 48 roku. Z tego małżeństwa pochodziło dwóch synów: Berenikianus i Hirkan.
Jak pisze Józef Flawiusz:
Co się tyczy Berenike, to po śmierci Heroda, swojego męża i stryja, przez długi czas żyła we wdowieństwie. Gdy zaczęły krążyć pogłoski, że żyje z bratem, nakłoniła Polemona, króla Cylicji, aby poddał się obrzezaniu i pojął ją za żonę. Sądziła, że w ten sposób dowiedzie, iż podejrzenia są fałszywe[1].
Berenika jednak opuściła Polemona i wróciła do brata, z którym żyła do 60 r., kiedy to do Cezarei przybył Paweł z Tarsu.
Była również kochanką Tytusa Flawiusza - syna cesarza rzymskiego Wespazjana. Poznała go w czasie tzw. wojny żydowskiej i razem z nim pojechała do Rzymu w 75 r. Kiedy Tytus został cesarzem powróciła do swojej ojczyzny.
[edytuj] Bibliografia
[edytuj] Źródła
- Dion Kasjusz, Historia rzymska LXVI 75
- Józef Flawiusz, Wojna żydowska
- Swetoniusz, Boski Tytus, VII
- Tacyt, Dzieje, II 81
Przypisy
- ↑ Józef Flawiusz, Dawne dzieje Izraela, XX, 7, 3.
