Bernard z Menthon
Z Wikipedii
Bernard z Menthon (także Bernard z Aosty i Bernard z Mont-Joux; ur. ? zm. 15 czerwca 1081[1][2] lub 1086[1]) – święty katolicki i od 1923 patron alpinistów i mieszkańców Alp. Założyciel hospicjum dla wędrowców na Wielkiej Przełęczy Świętego Bernarda, pierwszego punktu ratownictwa górskiego.
Spis treści |
[edytuj] Życiorys
Bernard urodził się w Menthon[1][2] nad jeziorem Annecy w Sabaudii. Pochodził z rodziny szlacheckiej i był krewnym burgundzkiej królowej Ermengardy. Studiował w Paryżu filozofię i prawo. Był wędrownym kaznodzieją w dolinie Aosty i diecezji Novara. Inne źródła podają[3], że pochodził z okręgu Aosty w północnych Włoszech, gdzie był archidiakonem zaangażowanym w działalność charytatywną.
Ok. 1050 r. założył hospicjum dla wędrowców na Wielkiej Przełęczy Świętego Bernarda[1]; i być może, również na Małej Przełęczy Świętego Bernarda. Przyczyną założenia hospicjum był fakt, że przejście przez Alpy koło Mont Joux między Wallis a doliną Aosty było niebezpieczne, a wśród podróżujących było wielu pielgrzymów.
Sławę zawdzięczał Bernard również nazwanej od jego imienia rasie psów – bernardynów. Szkolone psy pomagały mnichom, a od połowy XVII w. stały się osobną rasą.
W kwietniu 1081 r. w Pawii Bernard usiłował odwieść cesarza Henryka IV od walki z papieżem Grzegorzem VII. W drodze powrotnej z Pawii zmarł w Novarze. Jego grób znajduje się w tamtejszej katedrze.
[edytuj] Legenda
Według legendy Bernard z Menthon żył prawie 100 lat wcześniej[2][4]; w latach 923-1008. Jego ojciec, Ryszard z Menthon, chciał go zaręczyć. Bernard się na to nie zgodził, więc został uwięziony w wieży rodzinnego zamku, z którego wkrótce uciekł do Aosty. Tam przyjął go archidiakon Piotr, udzielił mu święceń kapłańskich i mianował swoim następcą. W cudownej ucieczce przez okno miał mu pomóc św. Mikołaj z Miry.
[edytuj] Kult
Bernard z Menthon już w XII w. był czczony w całym Piemoncie jako święty. W 1123 r. biskup Ryszard z Novary ogłosił go świętym. Oficjalnie został wpisany do martyrologium rzymskiego dopiero przez papieża Innocentego XI w 1681.
Papież Pius XI w 1923 r. ogłosił Bernarda z Menthon patronem mieszkańców Alp i alpinistów, a 20 sierpnia 1923 r. wysłał posłanie apostolskie do biskupa Annency o kulcie św. Bernarda:
| Cytat: |
|
W celu rozszerzenia kultu tak wielkiego człowieka, który wśród mieszkańców Alp trwa nieprzerwanie do dziś, pragniemy mocą władzy apostolskiej ogłosić św. Bernarda z Menthon niebieskim patronem nie tylko dla mieszkańców Alp, lecz także dla wszystkich, którzy uprawiają turystykę górską. Zaprawdę, ze wszystkich czynności, w których poszukuje się godnej rozrywki, nie ma bardziej dobroczynnej dla duchowego i cielesnego zdrowia niż ta, trzeba tylko ograniczyć ryzyko. Po ciężkiej pracy i trudach wchodzi się bowiem w górę, gdzie powietrze jest rzadsze i czystsze – z jednej strony odnawia się i wzmacnia w ten sposób siły, z drugiej – człowiek staje się wytrzymalszy także w najtrudniejszych obowiązkach życiowych, ponieważ uczy się odważnie spoglądać na wszystkie niebezpieczeństwa. Podczas oglądania nieskończoności i piękna co rusz otwierających się zaczarowanych widoków nasza dusza unosi się ku Bogu, stwórcy i panu natury.
|
Wspomnienie św. Bernarda z Menthon przypada 1 listopada.
[edytuj] Literatura
- Fros H., Wegner H., Bernard z Aosty, [w:] Encyklopedia katolicka, t.2, Lublin 1985, kolumny 299-300.
- K. Hofmann, Bernhard v. Menthon, [w:] Lexikon für Theologie und Kirche, Bd. 2, Freiburg im Breisgau 1931, kolumny 205-206.
- Fros Henryk SJ, Sowa Franciszek, Twoje imię. Przewodnik onomastyczno-hagiograficzny, WAM, Kraków 2000, ISBN 83-7097-704-9
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Bernhard von Aosta w "Historisches Lexikon der Schweiz"
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Bernhard von Menthon w Heiligenlexikon
- ↑ Fros Henryk SJ, Sowa Franciszek, "Twoje imię. Przewodnik onomastyczno-hagiograficzny", WAM, Kraków 2000, ISBN: 83-7097-704-9
- ↑ Bernhard von Menthon w Biographisch-Bibliographischen Kirchenlexikon
