Białkomocz
Z Wikipedii
 |
Izolowany białkomocz [proteinuria] |
| ICD-10: |
R80
|
|
R80.0 {{{X.0}}} |
|
| R80.1 {{{X.1}}} | |
| R80.2 {{{X.2}}} | |
| R80.3 {{{X.3}}} | |
| R80.4 {{{X.4}}} | |
| R80.5 {{{X.5}}} | |
| R80.6 {{{X.6}}} | |
| R80.7 {{{X.7}}} | |
| R80.8 {{{X.8}}} | |
| R80.9 {{{X.9}}} | |
Białkomocz (łac. proteinuria) to występowanie białka w moczu.
- Białkomocz fizjologiczny - dobowa utrata białka <250 mg (występuje m.in. w stanach dużego wysiłku fizycznego).
- Białkomocz patologiczny - dobowa utrata białka z moczem wynosi >500 mg (niektóre podręczniki podają >300 mg).
Gdy ilość wydalanego białka w moczu przekracza 3,5 g/24godz.[1] lub 50mg/kg/24godz.[2] należy podejrzewać o ZN (zespół nerczycowy).
Najczęściej białkomocz występuje w poważnych chorobach nerek - zapaleniach kłębuszków nerkowych.
Białkomocz możemy podzielić ze względu na ilość wydalonego białka, bądź ze względu na pochodzenie. Ze względu na ilość wydalonego białka rozróżniamy:
- białkomocz znikomy - <500 mg na dobę
- białkomocz mierny - od 500 do 3500 mg na dobę
- białkomocz znaczny - > 3500 mg na dobę
Wyróżniamy białkomocz pochodzenia:
- przednerkowego - z przeładowania, przelewowy - spowodowany dostarczaniem nadmiernej ilości białek, które niezresorbowane dostają się do moczu (np. mioglobina z rozpadających się komórek mięśniowych na skutek urazu, niedokrwienia, rabdomiolizy, hemoglobina w hemolizie, białko Bence-Jonesa w gammapatii monoklonalnej)
- kłębuszkowego - na skutek uszkodzenia kłębuszków nerkowych
- cewkowego - na skutek uszkodzenia cewek nerkowych
- mieszanego kłębuszkowo-cewkowego
- zanerkowego - sekrecyjny - powstały z białek wydzielanych w cewkach - białko Tamma-Horsfalla
Zobacz też: skąpomocz
Przypisy
- ↑ Choroby wewnętrzne tom II, pod redakcją prof. Szczeklika
- ↑ Pediatria pod red. Krystyny Kubickiej i Wandy Kawalec, Warszawa, PZWL 1999, s.482, ISBN 83-200-2361-0
