Brama Grodzka w Krakowie
Z Wikipedii
Brama Grodzka (Kazimierska, Złotników) – nieistniejąca już brama krakowska. Była częścią okołu i fortyfikacji miejskich, których budowa rozpoczęła się po lokacji miasta w 1286 roku. Budowę bramy Grodzkiej szacuje się na rok 1298, kiedy to rozbudowano mury obronne.
Przez bramę wiódł szlak na Ruś, trakt solny do Wieliczki oraz droga do Kazimierza położonego po drugiej stronie starego koryta Wisły, stąd jej funkcjonująca do XV wieku nazwa – Brama Kazimierska. Między nią a Wawelem stały młyny na odnodze płynącej w pobliżu Rudawy. Zbudowana była na planie kwadratu i zwieńczona gotyckim sklepieniem.
Podczas oblężenia Krakowa w czasie potopu była ostrzeliwana przez artylerię szwedzką, jednak stanowiła silny punkt oporu – za jej obronę odpowiedzialny był Cech Złotników – i jej obrona przeszkodziła napastnikom w zajęciu miasta "z marszu".
Brama została zburzona na początku XIX w., dostarczając w 1824 r. materiału na odbudowę Mostu Stradomskiego zniszczonego przez wielką powódź 26 sierpnia 1813 r.
