Cannibal Holocaust

Z Wikipedii

Cannibal Holocaust (spotykana jest także nazwa Green Inferno) to kontrowersyjny włosko-kolumbijski film z 1980 roku w reżyserii Ruggera Deodata, zakazany w kilkunastu krajach, także w rodzimych Włoszech. Przez wielu zaliczany jest jako przedstawiciel „kina śmietnikowego”, jednak wśród fanów horroru uzyskał status kultowego.

Slogan reklamowy: Ci, którzy nakręcili ten film, zostali pożarci żywcem przez kanibalów!

[edytuj] Fabuła

Uwaga! W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Film składa się z dwóch części. Pierwsza przedstawia wyprawę ekipy ratowniczej, poszukującej grupy filmowców. Filmowcy wyruszyli do amazońskich lasów deszczowych, aby stworzyć materiał filmowy o życiu i obyczajach ludności praktykujących kanibalizm. Druga część przenosi widza do studia w Nowym Jorku, gdzie grupa osób ogląda odnalezione taśmy, stanowiące zapis podróży badaczy. Oglądający doznają szoku, kiedy trafiają na sceny, w których badacze zostają zaatakowani przez kanibali i zjedzeni przez nich żywcem...

[edytuj] O filmie

Cannibal Holocaust był dziełem przełomowym w historii kina gore’owego, a zarazem przełomem w horrorze filmowym. Po pojawieniu się Cannibal Holocaust wybuchł boom na kino kanibalistyczne – w ciągu kilku lat powstało wiele filmów poświęconych kanibalom, powielających ten sam schemat: grupa osób zapuszcza się w dżunglę, gdzie zostaje zaatakowana i zjedzona przez kanibali. Pojawiły się filmy w miarę pozytywnie przyjęte przez widzów, np. Cannibal ferox, oraz takie, które zmieszano z błotem, jak nieoficjalna kontynuacja Cannibal Holocaust, zatytułowana Natura contro, czy horror erotyczny z Emmanuelle, ponadczasową gwiazdą filmów dla dorosłych, Emmanuelle and the Last Cannibals.
Reżyser zdecydował się na stworzenie filmu po obejrzeniu wiadomości telewizyjnych, w których usłyszał o brutalnych morderstwach. Bardzo ciekawiła go reakcja publiczności. Z tą było różnie: fani horroru przyjęli film raczej entuzjastycznie, zawodowi krytycy nie szczędzili mu gorzkich słów. Mimo wszystko film sprzedał się dobrze, np. do dziś jest najlepiej zarabiającym filmem w Japonii. Nie obyło się też bez afer: aby zwiększyć realizm, na planie mordowano prawdziwe zwierzęta, za co reżyser pociągnięty został do odpowiedzialności karnej. Dodatkowo sceny morderstw popełnianych na ludziach były tak realistyczne, że zaczęły krążyć niesamowite plotki o tym, że na planie naprawdę mordowano ludzi. Deodato, aby zaprzeczyć tym pogłoskom, musiał publicznie pokazywać się z aktorami, a także udowodnić przed sądem, że wszystko – ludzkie wnętrzności, krew itd. – są sztuczne.
Zarys fabularny filmu po dwudziestu latach ponownie wykorzystano w kinie. Twórcy filmu Blair Witch Project wykorzystali podobny schemat: grupa osób wyrusza do lasu, aby stworzyć dokument filmowy o legendernej wiedźmie Blair, a słuch o nich zaginął. Po roku odnalezione zostają jedynie taśmy, stanowiące zapis ekspedycji trójki filmowców.

W 2005 roku pojawiły się informacje, jakoby po ćwierć wieku Ruggero Deodato zainteresował się nakręceniem kolejnego filmu o kanibalach, oficjalnej kontynuacji filmu, mającej nazywać się Cannibal metropolitana. Jego akcja ma rozgrywać się we współczesnym Rzymie. Deodata zainspirowała wielokulturowość współczesnego Rzymu (¹).

[edytuj] Obsada

• Robert Kerman – profesor Harold Monroe
• Francesca Ciardi – Faye Daniels
• Perry Pirkanen – Jack Anders
• Luca Barbareschi – Mark Tomaso
• Salvatore Basile – Felipe
• Ricardo Fuentes – Chaco
• Gabriel Yorke – Alan Yates

[edytuj] Linki zewnętrzne

• oficjalna strona – uwaga! Na stronie prezentowane są sceny nagości i przemocy
• Cannibal Holocaust w bazie filmweb.pl
• Cannibal Holocaust w Internet Movie Database (IMDb) (en)