Ch'ǒnt'ae chong
Z Wikipedii
Ch'ǒnt'ae chong - koreańska szkoła buddyjska będąca odpowiednikiem chińskiej szkoły tiantai-zong.
Szkoła ta została założona przez Hyǒngwanga, który działał w latach 539-575. Podróżował on do Chin, gdzie rozpoczął studia buddyjskie; jego nauczycielem był Nanyue Huisi (515-577), jeden z dwu prekursorów idei tiantai i nauczyciel Zhiyi (538-597). Hyǒngwang powrócił do Korei i zdobył sławę jako wybitny nauczyciel swojej szkoły.
W tym samym czasie nauki tej tradycji wprowadził do królestwa Koguryǒ mnich P'ayak (562-613), uczeń samego Zhiyi.
W okresie Silli, mnich Nangji działający w latach 661-680, prowadził nauczanie Sutry Lotosu, głównego tekstu szkoły, co zjednało mu sławę, a jego czyny przysporzyły mu opinię cudotwórcy.
Tradycja ta jednak w konfrontacji z rozwiniętymi szkołami hwaǒm i sǒn nie osiągnęła statusu niezależności i dopiero wysiłki Ŭich'ǒna (1055-1101) doprowadziły ją do pełnej autonomii. Zainteresował się on naukami ch'ǒnt'ae chong po przeczytaniu Pǒphwa chongyo autorstwa słynnego Wǒnhyo, którego sam Ŭich'ǒn uważał za właściwego założyciela szkoły. Równocześnie zetknął się także z naukami Ch'egwana, który w 960 r. udał się do Chin i po powrocie stał się najważniejszą postacią szkoły, pozostawiając po sobie tekst Tiantai-si jiao.
Ŭich'ǒn tak rozwinął szkołę, że dopiero on jest uważany za jej założyciela. Otrzymał wsparcie dworu, popierającego tę synkretyczną czyli równocześnie i ekumeniczną tradycję, niestety zmarł w 46 r. życia, co zatrzymało dalszy rozwój tej szkoły.
Zobacz:
Tiantai zong
