Choroba kociego pazura

Z Wikipedii

	Choroba kociego pazura
()
ICD-10:	A28.1
A28.1.0 {{{X.0}}}
A28.1.1 {{{X.1}}}
A28.1.2 {{{X.2}}}
A28.1.3 {{{X.3}}}
A28.1.4 {{{X.4}}}
A28.1.5 {{{X.5}}}
A28.1.6 {{{X.6}}}
A28.1.7 {{{X.7}}}
A28.1.8 {{{X.8}}}
A28.1.9 {{{X.9}}}

Choroba kociego pazura, inaczej gorączka kociego pazura (ang. cat scratch fever, cat scratch disease) – bakteryjna choroba odzwierzęca przenoszona przede wszystkim przez przez młode koty. Została opisana po raz pierwszy w 1889 przez Henri Parinauda. Czynnikiem chorobowym są Gram-ujemne bakterie Bartonella henselae i Bartonella clarridgeiae; przenikają one do organizmu człowieka najczęściej na skutek zadrapania przez zwierzę-nosiciela. Bartonella może też być przenoszona na człowieka poprzez ugryzienie kleszcza zarażonego boreliozą. Mówimy wówczas o koinfekcji boreliozy.

Początkowo choroba przebiega bezobjawowo lub tylko z objawami miejscowymi w miejscu zranienia (miejscowe zaczerwienienie, grudka zapalna). U części pacjentów, po kilku tygodniach od infekcji pojawia się gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, mogących ulegać rozmiękaniu i przebiciu; ewentualnie inne objawy chorobowe (bóle głowy, pleców, podbrzusza, zmęczenie).

Większość przypadków ma łagodny przebieg i mija w przeciągu około 10 dni, niezależnie od tego, czy zastosowano leczenie antybiotykami; u pacjentów z upośledzonym układem odpornościowym, przebieg może być jednak poważniejszy i wymagać intensywnej opieki medycznej. W leczeniu można stosować chinolony i tetracykliny.

[edytuj] Bibliografia

Choroba kociego pazura. W: Zdzisław Dziubek: Choroby zakaźne i pasożytnicze. Zdzisław Dziubek (red.). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003, ss. 158-159. ISBN 83-200-2748-9.
Stefania Jabłońska, Sławomir Majewski Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową PZWL 2005, ISBN 83-200-3367-5.