Ciecz przegrzana

Z Wikipedii

Ciecz przegrzana - ciało istniejące w stanie ciekłym powyżej temperatury wrzenia. Zazwyczaj ciecze wrą w jednej, określonej temperaturze. Proces wrzenia wymaga jednak odpowiednich warunków - m.in. możliwości ulatniania się powstającego z cieczy gazu, ponadto nie występuje jednocześnie na raz w całej objętości cieczy i wymaga zainicjowania oraz czasu.

Ciecz przegrzaną można otrzymać w następujący sposób:

• przez bardzo powolne ogrzewanie czystej cieczy w naczyniu o gładkich ściankach, przy braku drgań i wstrząsów mechanicznych (np. wodę do temp 120°C pod ciśnieniem normalnym)
• przez bardzo szybkie ogrzanie (tak szybkie, że substancja "nie zdąży" odparować) - w ten sposób można uzyskać ciecz przegrzaną, nawet gdy jest ona silnie zanieczyszczona,
• przez ogrzanie cieczy pod wysokim ciśnieniem, w którym jej temperatura wrzenia jest wyższa, a następnie stopniowe, ostrożne obniżanie ciśnienia.

Ciecz przegrzana znajduje się w stanie nierównowagi termodynamicznej. Aby ją doprowadzić do stanu gazowego wystarczy zwykle zainicjować w dowolny sposób proces wrzenia. Może to być na przykład:

• wrzucenie do cieczy tak zwanych zarodków wrzenia, którymi może być dowolne zanieczyszczenie - zarówna inna ciecz, gaz, ciało stałe a nawet cząstki elementarne
• wstrząśnięcie naczyniem z cieczą
• podziałanie na ciecz dźwiękiem
• podziałanie na ciecz impulsem elektrycznym.

Ciecz w wyniku takiego zainicjowania zaczyna wrzeć w całej objętości, powodując wskutek znacznie większej objętości wydzielanych par wyrzucenie zawartości cieczy na zewnątrz zbiornika.

[edytuj] Zastosowanie

Ciecz przegrzaną stosuje się w komorach pęcherzykowych do analizy torów cząstek elementarnych. Cząstka taka stanowi zarodnik wrzenia, dzięki czemu ślad ruchu cząstki (w postaci pęcherzyków pary) może być obserwowany i rejestrowany.