Cmentarz Braterski w Rydze
Z Wikipedii
Cmentarz Braterski w Rydze (łot. Brāļu kapi) - łotewski panteon narodowy, na którym spoczywają żołnierze polegli w czasie I wojny światowej oraz uczestnicy łotewskich walk o niepodległość (1918-20).
Nekropolia jest główną częścią cmentarnego założenia Rygi, które rozciąga się na północny wschód od miasta i obejmuje również cmentarze Leśny i Rainisa. Jej kształt został uformowany u progu niepodległości Łotwy przez głównego ogrodnika Rygi Georga Kuphaldta i jego ucznia Andrejsa Zeidaksa.
Kamień węgielny pod budowę nekropolii położono 18 listopada 1924 roku, w szóstą rocznicę uzyskania przez Łotwę niepodległości. Budowa cmentarza została ostatecznie ukończona w listopadzie 1936 roku.
Konkurs na zagospodarowanie artystyczne wygrał ryski rzeźbiarz Kārlis Zāle - autor m.in. Statui Wolności w Rydze.
Na cmentarz prowadzi symboliczna brama. Po obu stronach osi głównej znajdują się lipy - w łotewskiej kulturze symbol kobiecości - którymi obsadzono alejki wiodące do gaiku złożonego z ponad setki dębów. Mają one symbolizować pierwiastek męski w kulturze. W środku gaiku pali się wieczny ogień.
Do gaika przylega kompleks 315 grobów żołnierzy poległych w latach 1915-20 oraz mogiły 87 nieznanych.
Pole grobowe jest otoczone symbolicznymi figurami oraz ścianami wapiennymi, które prowadzą do "łotewskiego muru" ("Latvijas siena") ozdobionego reliefami wojennymi z herbami miast łotewskich, z których pochodzili zmarli. Opodal ściany znajdują się cztery figury żołnierzy z różnych regionów kraju: Inflant, Łatgalii, Kurlandii i Semigalii.
Zakończenie cmentarnej kompozycji stanowi 10-metrowa statua autorstwa Zālego stojąca na 9-metrowym cokole "Matka z poległymi synami".
W czasie I Republiki Łotewskiej byli tu chowani oficerowie młodego państwa, a w 1942 roku spoczął tu na zawsze sam Zāle.
Po II wojnie światowej na cmentarzu chowano żołnierzy armii radzieckiej oraz sekretarzy partii komunistycznej, co wzbudzało liczne kontrowersje wśród Łotyszów.
