Diana Katowice

Z Wikipedii

Diana Katowice

Pełna nazwa

Sport Club Diana Kattowitz

Barwy

zielono-czarne

Data założenia

13 lutego 1905

Sukcesy

Mistrz Górnego Śląska (1912)





Stroje domowe





Stroje wyjazdowe

Diana Katowice, Diana Kattowitz - już nieistniejący śląski klub piłkarski utożsamiany z przedwojenną społecznością niemiecką miasta Katowice, mistrz Górnego Śląska z 1912 roku. Z klubu wywodzi się reprezentant Polski w piłce nożnej - Paweł Lubina.

[edytuj] Historia

Sport Club Diana Kattowitz powstała, podobnie jak FC Kattowitz i Germania Kattowitz, z rozpadu drużyny Frischauf Kattowitz 13 lutego 1905 roku. Jako jedyna z trzech wymienionych powyżej klubów nawiązywała do roku powstania Frischauf podając powszechnie jako swoją datę powstania rok 1904. Nazwa Diana to imię rzymskiej bogini łowów, a nadał ją klubowi pierwszy prezes: Ernst Tschoche. Istniał też hymn klubowy nawiązujący melodią do gwizdka: "Es schrillt der Pfiff". Początkowo klub zrzeszał 50 członków, głównie młodzież gimnazjalną i pracowników dyrekcji kolei, którzy na boisko wybiegali w zielonych koszulkach, czarnych spodenkach i czarnych getrach. Diana była pierwszą niemiecką drużyną, która rozegrała oficjalny mecz z polską drużyną ze Śląska (z Pogonią Katowice w 1920 roku, zakończony wynikiem 2:2). Pod naciskiem polskich władz administracyjnych, nazwę Sport Club przemianowano na Klub Sportowy w 1922 roku.

Początkowo piłkarze Diany grali na Placu Andrzeja dzieląc go z 1. FC Kattowitz), w 1920 roku przeniosła się na własne boisko na ul. Kościuszki.

Największym sukcesem klubu było zdobycie mistrzostwa Górnego Śląska w 1911/1912, a najsłynniejszym graczem był jedyny reprezentant Polski w składzie Diany: Paweł Lubina. Jednak klub nie cieszył się taką popularnością jak 1. FC Katowice. Najbardziej pamiętnym meczem tego klubu jest wygrana z Ruchem Wielkie Hajduki 5:0 w 1924 roku, gdzie pięcioma golami popisał się Paweł Lubina.

Po wybuchu II wojny światowej i zajęciu Katowic przez władze niemieckie klub został rozwiązany za rzekome zbyt bliskie kontakty z polskimi drużynami i na jego miejsce powołano VfB Kattowitz, który istniał do 1944 roku, a swoje mecze rozgrywał przy ulicy Moniuszki.