Dimerkaprol
Z Wikipedii
Dimerkaprol | |||
|
|||
Ogólne informacje | |||
Nazwa systematyczna | 2,3-dimerkaptopropanol lub 2,3-dimerkapto-1-propanol | ||
Wzór sumaryczny | C3H8OS2 | ||
SMILES | OCC(S)CS | ||
Masa molowa | 124,23 g/mol | ||
Identyfikacja | |||
Numer CAS | 59-52-9 | ||
PubChem | |||
Klasyfikacja | |||
ATC | V 03 AB 09 |
Dimerkaprol, BAL (z ang. British anti-Lewisite, ATC: V 03 AB 09) - chelatujący związek chemiczny stworzony przez brytyjskich biochemików na Uniwersytecie Oxfordzkim podczas II wojny światowej. Został wynaleziony w sekrecie jako antidotum na bojowy środek trujący o nazwie luizyt.
BAL obecnie jest używany w medycynie jako antidotum w leczeniu zatruć arsenem, rtęcią, ołowiem i innymi metalami ciężkimi. Dodatkowo znalazł też zastosowanie przy leczeniu choroby Wilsona, genetycznego zaburzenia polegającego na spichrzaniu miedzi w tkankach.
[edytuj] Funkcje biochemiczne
Poprzez wiązanie się grup sulfhydrylowych (-SH) z metalami ciężkimi w organizmie człowieka tworzą się trwałe, nietoksyczne, rozpuszczalne w wodzie związki, które następnie zostają wydalone z moczem.
Dimerkaprol sam w sobie jest toksyczny, z wąskim indeksem terapeutycznym i tendencją do koncentracji arszeniku w niektórych organach. Inną wadą związku jest potrzeba podawania go w postaci bolesnych zastrzyków domięśniowych.