Dobra Nowina według Mateusza i Marka
Z Wikipedii
Dobra Nowina według Mateusza i Marka – przekład Ewangelii Mateusza i Ewangelii Marka dokonany przez Władysława Witwickiego. Napisany został w 1942 r., wydany w Warszawie w 1958 r. nakładem Wydawnictwa Naukowego PWN.
Przekład Witwickiego stanowi stosunkowo wierne odtworzenie autentycznego języka tekstów ewangelii. Jednym z jego celów było dotarcie do pierwotnej formy Ewangelii Mateusza i Ewangelii Marka, do języka mówionego, nie zniekształconego przez późniejsze zabiegi literackie[1]. Autorowi przekładu chodziło o oczyszczenie ewangelii z aparatu interpretacyjnego instytucji religijnych (podkreślających ich wymiar boski) i zwrócenie ich kulturze świeckiej. Dokonuje się to poprzez podkreślenie ich wymiaru ludzkiego[2].
Tłumaczenie zostało opatrzone obszernym komentarzem Witwickiego, zawierającym analizę psychologiczną tekstu oraz osób w nim występujących[3]. Witwicki postawił sobie za główne zadanie odtworzenie psychologicznych portretów postaci ewangelistów, a zwłaszcza sylwetki głównego bohatera ewangelii – Jezusa[4]. Według Witwickiego Jezusa cechuje subiektywizm wyrażający się w patrzeniu na wartości wyłącznie z własnego punktu widzenia i narzucanie ich innym[5], nietolerancyjny stosunek do religijnych i ideowych przeciwników[6]:
- W stosunku do Żydów biednych, małych i wierzących był zawsze łaskawym dobroczyńcą; w stosunku do opornych, krytycznych, potężnych przeciwników, niemiłosierny i skrajny.[7]
Witwicki przypisuje również Jezusowi silny egocentryzm oraz poczucie wyższości wobec ludzi, traktowanie ich przedmiotowo; drażliwość na punkcie własnego statusu i brak empatii wobec potrzeb innych ludzi, oschłość uczuciową oraz trudności w kontakcie ze światem. A także rozdwojenie jaźni, czyniące zeń typ schizotymiczny (według Ernsta Kretschmera) czy wręcz schizofreniczny. Stwierdza jednocześnie spójność rysującego się w tekście literackim obrazu, co pozwala domniemywać o istnieniu jego odpowiednika w osobie historycznego Jezusa z Nazaretu[8].
[edytuj] Przypisy
- ↑ Jan Szmyd, Psychologiczny obraz religijności i mistyki. Z badań psychologów polskich, Wydawnictwo Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej, Kraków 1996, s. 195
- ↑ Karina Jarzyńska, Jezus jako egocentryczny schizotymik (racjonalista.pl)
- ↑ Andrzej Nowicki, Witwicki, Wiedza Powszechna, Warszawa 1982, s. 90
- ↑ Jan Szmyd, Psychologiczny obraz religijności i mistyki. Z badań psychologów polskich, Wydawnictwo Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej, Kraków 1996, s. 196
- ↑ Władysław Witwicki, Dobra Nowina według Mateusza i Marka, PWN, Warszawa 1958, s. 319
- ↑ Jan Szmyd, Psychologiczny obraz religijności i mistyki. Z badań psychologów polskich, Wydawnictwo Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej, Kraków 1996, s. 197
- ↑ Władysław Witwicki, Dobra Nowina według Mateusza i Marka, PWN, Warszawa 1958, s. 379
- ↑ Karina Jarzyńska, Jezus jako egocentryczny schizotymik (racjonalista.pl)
