Doktryna polityki zagranicznej
Z Wikipedii
Doktryna polityki zagranicznej to generalna zasada określająca kierunek i sposób prowadzenia polityki zagranicznej państwa.
Doktryna taka często jest konstruowana przez politycznych liderów (prezydenta, premiera) bądź też ministra spraw zagranicznych i określana nazwiskiem swego twórcy. Na przykład uzasadniana przez Richarda Nixona potrzeba stopniowego wycofywania wojsk amerykańskich z Wietnamu została nazwana Doktryną Nixona. Nie wszędzie jednak stosuje się ten sposób rozróżniania doktryn. Na przykład w Chinach są one oznaczane numerami.
Celem doktryny polityki zagranicznej jest ustalenie reguł rządzących stosunkami z innymi państwami. Reguły te umożliwiają z kolei rządowi rozwiązywanie spornych kwestii i wyjaśnianie opinii publicznej w kraju i zagranicą takich a nie innych działań państwa na arenie międzynarodowej. Słowo doktryna nie narzuca pejoratywnych konotacji; szczególnie nie powinno być mylone z dogmatem.
Spis treści |
[edytuj] Argentyna
- Doktryna Drago
[edytuj] Niemcy
[edytuj] ZSRR/Rosja
[edytuj] Stany Zjednoczone
- 1823: Doktryna Monroe'a
- 1932: Doktryna Stimsona
- 1947: Doktryna Trumana
- 1957: Doktryna Eisenhowera
- 1969: Doktryna Nixona
- 1980: Doktryna Cartera
- 1981: Doktryna Kirkpatrick
- 1985: Doktryna Reagana
- 1990: Doktryna Powella
- 1999: Doktryna Clintona
- 2002: Doktryna Busha
