Driakiew lśniąca

Pokrój

Driakiew lśniąca (Scabiosa lucida L.) – gatunek byliny należący do rodziny szczeciowatych (Dipsacaceae). Roślina górska, w Polsce występująca wyłącznie w Sudetach, Tatrach, Karpatach Wschodnich i w Pieninach. Jest dość rzadka. Status gatunku w polskiej florze: gatunek rodzimy.

Spis treści

Łodyga: Wzniesiona, naga, lub nieco tylko omszona. Nie rozgałęzia się, lub niewiele, tylko w górnej części. Roślina ma wysokość 5-60 cm.

Liście: O zróżnicowanym kształcie. Odziomkowe, oraz najniższe łodygowe mają jajowaty lub równowąski kształt i są karbowane. Wyższe liści są 1-2 razy pierzastosieczne, złożone z lancetowatych lub równowąskich, czasami ząbkowanych odcinków, przy czym szczytowy odcinek jest często większy od pozostałych. Liście łodygowe wyrastają w okółku po dwa. Wszystkie liście są nagie, lub orzęsione tylko po brzegach. Są mniej lub więcej lśniące (stąd nazwa gatunkowa rośliny).

Kwiaty: Bezwonne kwiaty zebrane są w główkę wyrastającą na długiej szypułce na szczycie łodygi. Główka o średnicy 2-4 cm otoczona jest okrywą z lancetowatych listków. W główce dwojakiego rodzaju kwiaty; większe, znajdujące się na zewnątrz i mniejsze, wewnątrz główki. Kielich złożony z 5 ostek, w dolnej części nieco rozszerzonych, z cienkimi brzeżkami po bokach środkowego nerwu. Ostki te są 3,5-5 razy dłuższe od kieliszka. Korona kwiaty grzbiecista, purpurowofioletowa. Wewnątrz niej jeden słupek z dwudzielnym znamieniem i 4 pręciki. Roślina kwitnie od sierpnia do października

Owoc: Z pojedynczym nasionem, otoczony na szczycie błonkowatym kieliszkiem. Roślina wiatrosiewna (kieliszek stanowi aparat lotny).

Biotop, wymagania: Hale górskie, naskalne murawy, suche stoki, szczeliny i półki skalne. Występuje głównie na podłożu wapiennym. W Tatrach dochodzi do piętra alpejskiego. Najwyższe zanotowane jej stanowiska znajdują się w Tatrach Bielskich (2150 m n,p.m.). W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Seslerietea variae ^[1].

↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

Zbigniew Mirek, Halina Pięknoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
Zofia Radwańska-Paryska: Rośliny tatrzańskie. WSiP, 1988. ISBN 83-02-00872-9.
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.