Drift
Z Wikipedii
Drift – technika jazdy samochodem w kontrolowanym poślizgu oraz nazwa sportu samochodowego.
W Japonii powstała pierwsza profesjonalna liga driftingowa - D1, która obecnie posiada również edycje w Wielkiej Brytanii, Malezji, Stanach Zjednoczonych i Australii. W Wielkiej Brytanii liga jest obecnie znana jako European Drift Championship. Obecnie startuje tam także przedstawiciel Polski - Maciej Polody, zwycięzca zawodów Driftchellenge na niemieckim torze Hockenheimring. Samochody używane w driftingu to głównie tylnonapędowe coupe, przeważnie samochody japońskie takie jak: Nissan Silvia, Nissan 200sx, Nissan Skyline (wersje tylnionapędowe takie jak GTs-M), Toyota Corolla AE86, Toyota Supra itp. Ostatnio popularność zyskują także samochody amerykańskie, a w zawodach europejskich także samochody produkcji europejskiej np. BMW, Ford Sierra, Scorpio, Opel, Pontiac GTO itp.
Do najbardziej znanych zawodników D1 należą: Yasuyuki Kazama, Ken Nomura, Toyohisa Matsuda, Takahiro Ueno, Okachan, Tsuyoshi Tezuka, Yoichi Imamura, Tatsuya Sakuma oraz dotychczasowy mistrz świata tej dysscypliny Keiichii Tsuchiya. W Polsce za organizację zawodów driftingowych odpowiada Polska Federacja Driftingu.
[edytuj] Techniki driftu
- Braking Drift - polega na przeniesieniu większej części masy auta na przednią część pojazdu za pomocą krótkich, lecz energicznych naciśnięć pedału hamulca w momencie gdy rozpoczyna się zakręt. Wtedy koła tylnej osi tracą przyczepność i rozpoczyna się poślizg samochodu.
- Clutch Kick - tzw "strzał sprzęgłem", polegając na chwilowym naciśnięciu pedału sprzęgła i bardzo szybkim, energicznym puszczeniu go w trakcie przejeżdżania przez zakręt. Powoduje to gwałtowną utratę przyczepności kół.
- Lift Off Drift (Race Drift, Kensei Drift) - wykonuje się ją przy wejściu w zakręt puszczając na krótko pedał gazu, efektem czego jest powstanie niewielkiej nadsterowności powodującej poślizg, który kontroluje się operowaniem pedałem gazu i kontrowaniem kierownicą. Technika ta używana jest przy większych prędkościach w łagodniejszych zakrętach.
- Feint Drift - przed zakrętem wykonuje się skręt w kierunku przeciwnym do kierunku zakrętu, a następnie gwałtownie skręca się kierownicą we właściwą stronę rozpoczynając w ten sposób poślizg.
- Dirt Drop Drift - polega na wyjechaniu tylną osią poza tor, gdzie przyczepność opon jest dużo mniejsza, co staje się przyczyną poślizgu.
- E-Brake Drift (Emergency Brake Drift, Side Brake Drift) - najbardziej znana technika, polega na zaciągnięciu hamulca ręcznego przy wciśniętym sprzęgle, w momencie wchodzenia w zakręt.
- Jump Drift - tzw "podskok", wykonuje się go na zakręcie przejeżdżając przez tarkę tylnym kołem, które w tym momencie podskakuje i można dzięki temu uzyskać chwilowy brak przyczepności oraz nadsterowność samochodu.
- Long Slide Drift - jest to długo trwający drift, rozpoczyna się go za pomocą np. Hamulca ręcznego dużo wcześniej przed zakrętem. Wymagana jest do tego duża prędkość samochodu.
- Power Over - technika polegajaca na mocnym naciśnięciu pedału gazu w momencie wchodzenia w zakręt. Wskutek tego koła obracają się "w miejscu", a brak przyczepności powoduje poślizg. Dodatkowym efektem wizualnym jest duża ilość dymu z opon. Technikę tą można wykonać tylko jeśli auto dysponuje wysoką mocą silnika (zob. muscle car).
