Dziwogłówka wiosenna
Z Wikipedii
| Dziwogłówka wiosenna | |
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | stawonogi |
| Podtyp | skorupiaki |
| Gromada | skrzelonogi |
| Rząd | bezpancerzowce |
| Rodzina | Chirocephalidae |
| Rodzaj | Eubranchipus |
| Gatunek | dziwogłówka wiosenna |
| Nazwa systematyczna | |
| Eubranchipus grubii | |
| (Dybowski, 1860) | |
.jpg/250px-Las_miejski_(1).jpg)
Dziwogłówka wiosenna (Eubranchipus grubii syn. Siphonophanes grubii, czasami pisane grubei) - należy, analogicznie jak zadychra, do podrzędu liścionogów właściwych (Euphyllopoda, bezpancerzowce Anostraca). Występuje w małych zbiornikach okresowych i stawach o dnie pokrytym opadłymi liśćmi. Budową ciała przypomina zadychrę. Osiąga długość 12-28 mm. Znaleźć ją można wczesną wiosną (od marca do maja) w towarzystwie przekopnicy wiosennej (Lepidurus apus), wśród owadów wodnych o wiosennym cyklu rozwojowym (np. Grammotaulius nitidus, Limnephilus stigma).
Dziwogłówki są filtratorami. Dymorfizm płciowy zaznacza się u nich bardzo wyraźnie, samce opatrzone długimi wyrostkami na czole i większymi głowami, sprawniej pływające, samice dłuższe, smuklejsze i dość niezdarne. Występuje u nich zapłodnienie wewnętrzne. Podczas kopulacji samiec obejmuje od dołu (czyli od grzbietu) samicę swoimi odnóżami pływnymi i tak zgina odwłok, że wyrostkiem umieszczonym w pobliżu jego nasady dotyka zakończenia komory lęgowej samicy.
Jaja dojrzewają ok. 6-8 dni, początkowo są białawe, dojrzałe mają czerwoną barwę i ok. 0,25 mm średnicy. Bezpośrednio przed złożeniem jaj samica zrzuca wylinkę. Za jednym razem składa ona ok. 50 jaj. Zaraz po złożeniu jaj dochodzi do kopulacji.
Dziwogłówki są zwierzętami zimnolubnymi. Jaja liścionogów wymagają przesuszenia i przemrożenia, aby wylęgły się larwy. Jest to zabezpieczenie się gatunku przed sytuacją, gdy np. po letniej burzy zostanie na kilka dni zalany zbiornik okresowy. Wylęgłe wówczas larwy zginęłyby. Dziwogłówki z tego względu nie występują w zbiornikach stałych, w których zresztą ich populacja byłaby bardzo zagrożona przez ryby i inne drapieżniki.
[edytuj] Bibliografia
- Tomasz Wilanowski: Bezpancerzowce i tarczowce w akwarium (przedruk elektroniczny z "Akwarium" 3/88) (pl). [dostęp 13 listopada 2007].
