Z Wikipedii
Egzemplarze dzwonka brzoskwiniolistnego o kwiatach w dwóch kolorach
Dzwonek brzoskwiniolistny (Campanula persicifolia L.) - gatunek rośliny wieloletniej z rodziny dzwonkowatych (Campanulaceae Juss.). Występuje w Europie i na Syberii, w Polsce na niżu i w Karpatach. [1] Jest dość pospolity, jest także uprawiany jako roślina ozdobna.
[edytuj] Charakterystyka
- Łodyga
- Dorasta od 30 do 90 cm, naga lub omszona, skąpolistna i skąpokwiatowa, przeważnie pojedyncza. Roślina posiada poziome, czołgające się kłącze.
- Liście
- Dolne podłużnie lancetowate, łodygowe wąskolancetowate, siedzące, sztywne i błyszczące. Blaszka odlegle i drobno ząbkowana, nasada stopniowo zwężająca się w ogonek.
- Kwiaty
- Zebrane w rzadkie 1-6 kwiatowe grono. Są duże, szerokie i półkoliste, niebieskie (rzadko białe), o szerokości i długości ponad 3 cm. Dzwonkowata korona ma ząbki wcięte do 1/3 długości. Pomiędzy zatokami działek kielicha brak wyrostków. U nasady szypułek kwiatowych 2 podkwiatki. Kwitnie od czerwca do sierpnia.
- Owoc
- Torebka otwierająca się pod szczytem, lub w połowie długości.[2]
- Biotop
- Świetliste lasy i zarośla, na glebach zasobnych w wapń, od równin do niskich gór. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla O. Quercetalia pubescenti-petraeae. [3]
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina ozdobna: często uprawiana w ogrodach. Szczególnie nadaje się na rabaty. Uprawiane odmiany mają wysokość 60-100 cm. Wymagają próchniczno-gliniastej gleby i słonecznego lub półcienistego stanowiska. Można je uprawiać z nasion, lub przez podział bryły korzeniowej.[1]
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Bolesław Chlebowski, Kazimierz Mynett: Kwiaciarstwo. Warszawa: PWRiL, 1983. ISBN 83-09-00544-X.
- ↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
[edytuj] Bibliografia
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
Galeria zdjęć i grafik
