Echolokacja

Z Wikipedii

Zmysły

wzrok słuch węch smak dotyk propriocepcja czucie bólu zmysł równowagi zmysł temperatury echolokacja zmysł kinestetyczny linia boczna

edycja

Echolokacja – system określania położenia przeszkód w otoczeniu z użyciem zjawiska echa akustycznego. Metoda stosowana przez niektóre zwierzęta (nietoperze, walenie, niektóre ryjówkowate, tenrekowate i ptaki) do nawigacji, wykrywania i chwytania zdobyczy oraz w komunikacji międzyosobniczej. Znane są również przypadki wykorzystania echolokacji przez ludzi, głównie niewidomych. Urządzenie stosujące echolokację w nawigacji morskiej to echosonda.

[edytuj] Zasada działania

Korzystający z echolokacji (nadawca) wytwarza krótkotrwały dźwięk o dużej częstotliwości a następnie odbiera fale odbite od przeszkód. Na podstawie kierunku, czasu powrotu, natężenia powracającego dźwięku określany jest kierunek, odległość i wielkość przeszkody. Niektóre zwierzęta (np. nietoperze) za pomocą echa drugiej harmonicznej są w stanie określić prędkość obiektu (na podstawie przesunięcia dopplerowskiego).

Wysoka częstotliwość dźwięku (ultradźwięku) zmniejsza dyfrakcję fali.

Przykładowe dane dotyczące zakresu dźwięków używanych do echolokacji przez zwierzęta^[1]

Grupa zwierząt	Zakres emitowanych dźwięków
Nietoperze	25-210 kHz
Ryjówki	20-64 kHz
Niektóre ptaki z rodziny tłuszczaków (Steatornithidae)	4-7 kHz
Niektóre ptaki z rzędów jerzykowych i lelkowych	4-7 kHz
Delfiny	do 280 kHz

Przypisy