Eklektyzm (architektura)
Z Wikipedii
| Historia architektury: |
| < Architektura klasycystyczna |
| Historyzm |
| Czas trwania: XIX w., 1. poł. XX w. Zasięg: Europa, Ameryka |
| ... we Francji ... w Niemczech ... w Polsce ... w Rosji ... w Stanach Zjednoczonych ... w Wielkiej Brytanii ... we Włoszech ... w Europie Śr.-Wsch. |
| Neoromanizm Neogotyk Neorenesans Neobarok Eklektyzm |
| Architektura secesji > |
Eklektyzm (z greckiego słowa eklektikós - "wybierający") - w architekturze XIX w. łączenie w jednej budowli w sposób swobodny elementów wybranych ze stylów historycznych. Początkowo było to niemal bezkarne łączenie różnych stylów, wchodzących w skład tzw. stylów historyzujących, czyli tych które były popularne jako style "neo-". Style te to: neorenesans, neobarok i neogotyk, czasem obserwuje się elementy klasycystyczne. Potem nastąpił pewien ład i porządek, w miejskich kamienicach eklektycznych obserwuje się dużo cech renesansowych. Np. okna z charakterystycznymi ozdobami, kolumny i podobne. Z czasem zaczęto budować również tylko w określonym stylu historyzującym.
Eklektyzm trwał od 2. ćwierci wieku XIX do początku wieku XX, w okresie trwania zbiegł się z secesją.
Budowle eklektyczne:
- Statua Wolności w Nowym Jorku
- Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie
- Kryształowy Pałac w Londynie
- Wieża Eiffla w Paryżu
