Eugeniusz Jezierski
Z Wikipedii
Eugeniusz Jezierski (ur. 16 kwietnia 1902 w Sankt Petersburgu, zm. 1990), polski inżynier, specjalista maszyn elektrycznych, profesor Politechniki Łódzkiej.
W 1929 ukończył studia na Politechnice Warszawskiej. W latach 1930-1935 prowadził wykłady w Państwowej Wyższej Szkole Budowy Maszyn i Elektrotechniki w Poznaniu, następnie był inżynierem w Fabryce Maszyn Elektrycznych i Transformatorów w Żychlinie (także w czasie okupacji). W 1946 został profesorem nadzwyczajnym Politechniki Łódzkiej; aż do przejścia na emeryturę w 1971 kierował Katedrą Maszyn Elektrycznych i Transformatorów. Od 1956 był profesorem zwyczajnym. Brał udział w pracach Komitetu Elektrotechniki Polskiej Akademii Nauk.
Od 1972 był członkiem honorowym Stowarzyszenia Elektryków Polskich, w 1982 otrzymał doktorat honoris causa Politechniki Łódzkiej. Laureat nagrody państwowej II stopnia, był odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy II stopnia, tytułem Zasłużonego Nauczyciela PRL.
Ogłosił kilkadziesiąt publikacji (w tym 13 książek), m.in. Transformatory. Podstawy teoretyczne (1935, wiele wznowień, przekład czeski), Maszyny synchroniczne (1951), Transformatory. Budownictwo i projektowanie (1956, wiele wydań).
Źródła:
- Kto jest kim w Polsce?, Edycja 3, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1993
