Fabryka Broni Łucznik
Z Wikipedii
Fabryka Broni "Łucznik" - (dawniej Zakłady Mechaniczne "Łucznik") przedsiębiorstwo z siedzibą w Radomiu, powstałe po bankructwie ZM "Łucznik". Firma powstała 18 sierpnia 2000 i w odróżnieniu od ZM Łucznik produkujących urządzenia mechaniczne domowego użytku (m.in. maszyny do szycia) i broń palną, aktualnie produkuje wyłącznie broń.
Spis treści |
[edytuj] Historia
29 kwietnia 1922 Komitet Ekonomiczny Rady Ministrów podjął decyzję o skoncentrowaniu zamówień dla Wojska Polskiego w przedsiębiorstwach państwowych. W związku z tym przy Ministerstwie Spraw Wojskowych (MSWojsk) powołano Centralny Zarząd Wytwórni Wojskowych (CZWW). Jednym z nowo utworzonych przedsiębiorstw podporządkowanych CZWW była Fabryka Broni w Radomiu wybudowana kosztem 18 341,4 tys. zł. Rozpoczęła ona produkcję w 1927 roku. W tym samym roku została podporządkowana koncernowi zbrojeniowemu Państwowe Wytwórnie Uzbrojenia utworzonemu w miejsce rozwiązanego CZWW.
Pierwszym produktem FB Radom był karabinek wz. 98 (polska wersja Mausera Kar 98). Produkcja odbywała się w kooperacji z Państwową Fabryką Karabinów w Warszawie która dostarczała iglice, obsady, trzony i podstawy celowników. W 1930 roku FB Łucznik rozpoczął produkcję kbk wz. 29 i kbks wz. 29, w 1931 rewolwerów Nagant, w 1932 roku kbks wz. 1931, w 1936 pistoletów Vis, a w 1937 roku kb wz. 98a.
W połowie lat 30. podjęto decyzję o reorganizacji FB Radom. Dzięki inwestycjom o wysokości 9 mln zł fabryka byłą zdolna do produkcji 8400 kbk wz. 1929, 4200 kb wz. 1898a i 900 pistoletów Vis miesięcznie.
W latach 1929-1939 FB produkowała także rowery sprzedawane pod marką Łucznik.
Po klęsce wrześniowej FB Radom została podporządkowana austriackiej firmie Steyr i kontynuowała produkcję broni. Z czasem zakończono produkcję karabinów jednocześnie zwiększając produkcję pistoletów Vis. Załoga FB podczas okupacji współpracowała z ZWZ i zorganizowała przemyt podzespołów pistoletów z których w konspiracyjnych warsztatach montowano kompletne pistolety. 16 października 1942 roku podczas publicznej egzekucji na oczach pracowników zakładów stracono 15 osób oskarżonych o działalność konspiracyjną w zakładach.
Po 1945 roku władze PRL zdecydowały o odbudowie Fabryki Broni w Radomiu. Zakłady otrzymały nową nazwę: Zakłady Metalowe im. gen. "Waltera". Produkowano w nich na licencji radzieckiej pistolety TT (od 1947 r. jako pistolet wojskowy wz. 1933), pistolety maszynowe PPS (od 1951 r. jako pistolet maszynowy wz. 1943). W zakładach uruchomiono także produkcję maszyn do szycia Łucznik i Singer oraz maszyn do pisania Facit.
W 1957 roku rozpoczęto produkcję karabinu szturmowego AK, przez wiele lat podstawowego produktu Łucznika. W latach 60. Łucznik rozpoczął produkcję pistoletów P64 i pistoletów maszynowych PM-63 oraz karabinów AKM.
Lata 80. były okresem wprowadzania do produkcji nowych wzorów broni. P-64 został zastąpiony przez P-83, a PM-63 przez PM-84. W 1988 rozpoczęto także produkcję karabinu szturmowego wz. 88 Tantal.
Początek lat 90. był złym okresem dla zakładów które w 1990 roku zmieniły nazwę na Zakłady Mechaniczne Łucznik. Ograniczenie zamówień ze strony Wojska Polskiego i zakaz eksportu do większości tradycyjnych odbiorców spowodował że ZM Łucznik znalazły siię na skraju bankructwa. Sytuacja poprawiła się w drugiej połowie lat 90. w związku z zamówieniami na kbk wz. 96 Beryl. Dużym niepowodzeniem firmy była przegrana produkowanego przez Łucznika pistoletu MAG w konkursie na nowy pistolet Wojska Polskiego i niepowodzenie karabinu Radom Hunter na rynku cywilnym.
Pod koniec lat 90. sytuacja finansowa ZM Łucznik ponownie uległa pogorszeniu. 13 listopada 2000 została ogłoszona upadłość ZM Łucznik. Kilka miesięcy wcześniej, 30 czerwca 2000 ZM Łucznik i Agencję Rozwoju Przemysłu zawiązały spółkę Fabryka Broni Łucznik-Radom. Która kontynuuje tradycję poprzednich radomskich producentów broni.
Obecnie Łucznik produkuje:
- karabin szturmowy Beryl wz. 96
- pistolet maszynowy PM-98
- pistolet P-99
- karabin samopowtarzalny Radom-Sport
- pistolet Vis
[edytuj] Bibliografia
- Zbigniew Gwóźdź, Piotr Zarzycki, Polskie konstrukcje broni strzeleckiej, SIGMA NOT 1993. ISBN 83-85001-69-7
