Farba akrylowa
Z Wikipedii
Farba akrylowa - rodzaj farb emulsyjnych, których spoiwem są żywice poliakrylowe, w których są zawieszone cząstki pigmentu.
Stosowane są w poligrafii, budownictwie, malarstwie. W budownictwie niemalże wyparły farby klejowe, częściowo farby olejne oraz ftalowe. Stanowią współcześnie najczęściej stosowaną formę farb emulsyjnych.
Zaletami tych farb są:
- wiązanie przez wysychanie wody,
- rozcieńczalnikiem najczęściej jest woda,
- brak organicznych rozcieńczalników ,
- mała szkodliwość dla środowiska i nietoksyczność,
- tworzenie gładkich, lśniących warstw podobnych do farb olejnych,
- wysoka trwałość i odporność na czynniki środowiska.
Ich wadą jest:
- stosunkowo wysoka cena,
- warstwy tworzone przez te farby nie są przepuszczalne dla powietrza.
Farby te pojawiły się na rynku w latach 50. XX wieku, najpierw w Stanach Zjednoczonych i Meksyku a potem w Europie. Pierwotnie zaprojektowano je do malowania zewnętrznych ścian budynków nadmorskich, narażonych na stałą wysoką wilgotność powietrza i zasolenie. Ich zalety i możliwość łatwego modyfikowania ich własności do różnych celów spowodowały, że rozpowszechniły się także jako farba do wnętrz, artystyczna i poligraficzna.
W zastosowaniach artystycznych mogą być kładzione grubo jak farby olejne lub cienko przeźroczystymi warstwami (laserunkowo). Nie posiadają tak dużej gamy kolorystycznej jak farby olejne czy temperowe. Farby dla artystów mogą zawierać oprócz pigmentu również gumę arabską i inne substancje zmieniające lepkość i szybkość wysychania tych farb. Mogą być zastosowane do malowania na niemal każdej powierzchni, w tym nawet na szkle.
Farby stosowane w poligrafii mają zwykle mniejszą lepkość od farb do ręcznego malowania. Aby przyspieszyć proces drukowania są one zwykle utrwalane poprzez dogrzewanie w temperaturze 150 °C.
