Francesco Moser
Z Wikipedii
Francesco Moser | |
Narodowość | Włochy |
Data urodzenia | 19 czerwca 1951 |
Poprzednie drużyny |
|
Największy sukces | Mistrzostwo Świata na szosie |
Strona WWW | www.mosercycles.com |
Francesco Moser (* 19 czerwca 1951 w Giovo (zamieszkały w Palù di Giovo) (Trydent-Górna Adyga)) był w latach 1970-tych i 1980-tych jednym z najbardziej utytułowanych kolarzy włoskich.
Moser został zawodowcem w 1973. Ten wybitny specjalista w jeździe indywidualnej na czas, był zdolny do wygrywania wszystkich ważniejszych jednodniowych wyścigów (klasyków), takich jak Mediolan-San Remo (1984) czy Giro di Lombardia (1975, 1978). Równocześnie Moser dominował w tzw. "Piekle Północy" czyli wyścigu Paryż-Roubaix, który wygrał 3 razy pod rząd w latach 1978 - 1980. W kolejnych czterech startach w tym wyścigu Moser zawsze stał na podium. W 1978 Francesco Moser został szosowym mistrzem świata w Wenezueli.
W 1984 wygrał również Giro d'Italia, mimo że z racji swojej budowy ciała nie był urodzonym 'wspinaczem' i swoją przewagę musiał budować na etapach indywidualnej jazdy na czas. Łącznie zdobył 19 zwycięstw etapowych w Giro d'Italia, jak również 2 zwycięstwa etapowe w swoim jedynym starcie w Tour de France w 1975 roku, kiedy to zajął 7. miejsce w generalnej klasyfikacji tego najsłynniejszego wyśigu wieloetapowego. Zdumiewające są jego statystyki dotyczące Giro d'Italia: 12 razy brał udział w tymże wyścigu, jeden raz był zwycięzcą, 2 razy był drugi, 2 razy trzeci, trzy kolejne razy plasował się w pierwszej 10.
W 1984 Moser na specjalnie skonstruowanym rowerze do jazdy na czas, na Wyżynie Meksykańskiej pobił rekord w jeździe godzinnej, ustanowiony 12 lat wcześniej przez Eddy'ego Merckxa. Zakończył karierę w roku 1987. Do dziś legendarną jest rywalizacja między Moserem a jego rodakiem Giuseppe Saronnim. Obaj światowej klasy kolarze podzielili na przełomie lat '70 i '80 włoskich kibiców na dwie kokurujące ze sobą grupy fanów. Zjawisko to porównywano do starszej o ponad 30 lat rywalizacji między Coppistami (zwolennicy Fausto Coppiego) i Bartalistami (fani Gino Bartaliego).
[edytuj] Ważniejsze zwycięstwa
- Mistrzostwo Świata na szosie (1977)
- Mistrzostwo Włoch na szosie (1975, 1979, 1981)
- Giro d'Italia (1984)
- Paryż-Roubaix (1978, 1979, 1980)
- Paryż-Tours (1974)
- Giro di Lombardia (1974)
- Mediolan-San Remo (1984)
- Mistrzostwa Zurychu (1977)
- La Flèche Wallonne (1977)
[edytuj] Linki
Alfredo Binda (1927, 1930, 1932) • Georges Ronsse (1928, 1929) • Learco Guerra (1931) • Georges Speicher (1933) • Karel Kaers (1934) • Jean Aerts (1935) • Antonin Magne (1936) • Eloi Meulenberg (1937) • Marcel Kint (1938) • Hans Knecht (1946) • Theo Middelkamp (1947) • Albéric Schotte (1948, 1950) • Rik Van Steenbergen (1949, 1956, 1957) • Ferdi Kübler (1951) • Heinz Müller (1952) • Fausto Coppi (1953) • Louison Bobet (1954) • Stan Ockers (1955) • Ercole Baldini (1958) • André Darrigade (1959) • Rik Van Looy (1960, 1961) • Jean Stablinski (1962) • Benoni Beheyt (1963) • Jan Janssen (1964) • Tom Simpson (1965) • Rudi Altig (1966) • Eddy Merckx (1967, 1971, 1974) • Vittorio Adorni (1968) • Harm Ottenbros (1969) • Jean-Pierre Monseré (1970) • Marino Basso (1972) • Felice Gimondi (1973) • Hennie Kuiper (1975) • Freddy Maertens (1976, 1981) • Francesco Moser (1977) • Gerrie Knetemann (1978) • Jan Raas (1979) • Bernard Hinault (1980) • Giuseppe Saronni (1982) • Greg LeMond (1983, 1989) • Claude Criquielion (1984) • Joop Zoetemelk (1985) • Moreno Argentin (1986) • Stephen Roche (1987) • Maurizio Fondriest (1988) • Rudy Dhaenens (1990) • Gianni Bugno (1991, 1992) • Lance Armstrong (1993) • Luc Leblanc (1994) • Abraham Olano (1995) • Johan Museeuw (1996) • Laurent Brochard (1997) • Oscar Camenzind (1998) • Oscar Freire (1999, 2001, 2004) • Romāns Vainšteins (2000) • Mario Cipollini (2002) • Igor Astarloa (2003) • Tom Boonen (2005) • Paolo Bettini (2006, 2007)
Luigi Ganna (1909) • Carlo Galetti (1910) • Carlo Galetti (1911) • Atala (1912) • Carlo Oriani (1913) • Alfonso Calzolari (1914) • Costante Girardengo (1919) • Gaetano Belloni (1920) • Giovanni Brunero (1921) • Giovanni Brunero (1922) • Costante Girardengo (1923) • Giuseppe Enrici (1924) • Alfredo Binda (1925) • Giovanni Brunero (1926) • Alfredo Binda (1927) • Alfredo Binda (1928) • Alfredo Binda (1929) • Luigi Marchisio (1930) • Francesco Camusso (1931) • Antonio Pesenti (1932) • Alfredo Binda (1933) • Learco Guerra (1934) • Vasco Bergamaschi (1935) • Gino Bartali (1936) • Gino Bartali (1937) • Giovanni Valetti (1938) • Giovanni Valetti (1939) • Fausto Coppi (1940) • Gino Bartali (1946) • Fausto Coppi (1947) • Fiorenzo Magni (1948) • Fausto Coppi (1949) • Hugo Koblet (1950) • Fiorenzo Magni (1951) • Fausto Coppi (1952) • Fausto Coppi (1953) • Carlo Clerici (1954) • Fiorenzo Magni (1955) • Charly Gaul (1956) • Gastone Nencini (1957) • Ercole Baldini (1958) • Charly Gaul (1959) • Jacques Anquetil (1960) • Arnaldo Pambianco (1961) • Franco Balmamion (1962) • Franco Balmamion (1963) • Jacques Anquetil (1964) • Vittorio Adorni (1965) • Gianni Motta (1966) • Felice Gimondi (1967) • Eddy Merckx (1968) • Felice Gimondi (1969) • Eddy Merckx (1970) • Gösta Pettersson (1971) • Eddy Merckx (1972) • Eddy Merckx (1973) • Eddy Merckx (1974) • Fausto Bertoglio (1975) • Felice Gimondi (1976) • Michel Pollentier (1977) • Johan De Muynck (1978) • Giuseppe Saronni (1979) • Bernard Hinault (1980) • Giovanni Battaglin (1981) • Bernard Hinault (1982) • Giuseppe Saronni (1983) • Francesco Moser (1984) • Bernard Hinault (1985) • Roberto Visentini (1986) • Stephen Roche (1987) • Andrew Hampsten (1988) • Laurent Fignon (1989) • Gianni Bugno (1990) • Franco Chioccioli (1991) • Miguel Induráin (1992) • Miguel Induráin (1993) • Jewgienij Bierzin (1994) • Tony Rominger (1995) • Paweł Tonkow (1996) • Ivan Gotti (1997) • Marco Pantani (1998) • Ivan Gotti (1999) • Stefano Garzelli (2000) • Gilberto Simoni (2001) • Paolo Savoldelli (2002) • Gilberto Simoni (2003) • Damiano Cunego (2004) • Paolo Savoldelli (2005) • Ivan Basso (2006) • Danilo Di Luca (2007) • Alberto Contador (2008)