Lance Armstrong
Z Wikipedii
Lance Armstrong (ur. 18 września 1971 w Plano w Teksasie), amerykański kolarz, o wybitnych osiągnięciach sportowych. Mistrz Świata w kolarstwie szosowym. Jest absolutnym rekordzistą pod względem zwycięstw w największym i najtrudniejszym wieloetapowym wyścigu kolarskim świata - Tour de France (7 wygranych).
Spis treści |
[edytuj] Osiągnięcia sportowe
![Lance Armstrong na podjeździe pod L'Alpe d'Huez podczas Tour de France 2001](../../../../images/shared/thumb/b/bc/Lance_Armstrong_AdH01.jpg/250px-Lance_Armstrong_AdH01.jpg)
W wieku 15 lat był obiecującym triathlonistą, wkrótce jednak zrozumiał, iż jego powołaniem jest kolarstwo. Kilka lat później związał się z grupą Subaru-Montgomery, jednocześnie startując w drużynie narodowej USA. W 1989 roku był uczestnikiem Mistrzostw Świata Amatorów w Moskwie, gdzie popisał się brawurową jazdą i odważnymi atakami. Rok później nie zabrakło go na tychże zawodach, rozgrywanych tym razem w Japonii, gdzie zajął 11 pozycję. W roku 1992 zajął 14 pozycję na Igrzyskach Olimpijskich. Zaraz po nich podpisał swój pierwszy zawodowy kontrakt z grupą Motorola. W tej grupie odniósł wiele sukcesów, m.in. został szosowym mistrzem świata w Oslo, zdobył "Potrójną koronę" (3 najbardziej prestiżowe wyścigi w USA), wygrał 2 etapy w Tour de France, triumfował w wyścigach Tour du Pont oraz San Sebastian. Jednak jego wielkim marzeniem było zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Tour de France. Zanim to marzenie się spełniło, w 1996 roku wspaniale zapowiadająca się kariera Armstronga została przerwana.
[edytuj] Choroba nowotworowa
W jego organizmie wykryto chorobę nowotworową (rak jądra). Kuracja wykluczyła go ze sportu na cały sezon 1997, jednakże nie poddał się chorobie. Przeszedł 2 operacje chirurgiczne i 4 cykle chemioterapii, które pozwoliły mu powrócić do życia i sportu. Postanowił powrócić na sam szczyt. Po odrzuceniu przez francuską grupę Cofidis, związał się z amerykańską grupą US Postal, w której znalazł wsparcie. W roku 1998 rozpoczął mozolny powrót, którego ukoronowaniem było 4. miejsce w wyścigu Vuelta a España. Tym sukcesem zasygnalizował swoje potencjalne możliwości odnoszenia sukcesów w wieloetapowych wyścigach.
[edytuj] Tour de France
![Lance Armstrong na prologu Tour de France 2004](../../../../images/shared/thumb/a/ad/Lance-Armstrong-TdF2004.jpg/250px-Lance-Armstrong-TdF2004.jpg)
W 1999 roku osiągnął swój wielki cel, bezapelacyjne wygrywając w Tour de France. Ten najcięższy kolarski wyścig świata, nieprzerwanie wygrywał rok po roku, nie znajdując pogromcy. W 2005 roku, Armstrong po raz siódmy z rzędu wygrał Tour de France, po czym ogłosił, że kończy swoją kolarską karierę.
[edytuj] Oskarżenia o doping
Informacje o rzekomym dopingu wydolnościowym Armstronga, zaczęły pojawiać się od 2001 r. Armstrong miał swojego osobistego wroga w postaci dziennikarza Davida Walsha, który prowadził przeciw niemu nieustające śledztwo. Przed rozpoczęciem Tour de France 2005, w L'Equipe ukazł się długi artykuł Walsha i Pierre'a Ballestera, w którym opisano, że w próbkach moczu pobranego od Lance'a Armstronga przed 2001 r. wykryto sześciokrotnie pochodne EPO.[1]. Badania te jednak, jako wykonane po długim czasie nie były zbyt wiarygodne. Ponadto, Lance Armstrong dostawał zupełnie oficjalnie duże dawki leku o podobnej strukturze do EPO epogenu w trakcie leczenia jego choroby nowotworowej. Próbki jego płynów ustrojowych pobierane od 2001 r. i poddane oficjalnym testom na zwartość EPO wykazywały zawsze negatywny wynik.[2]
David Walsh i Pierre Ballester napisali ksiazke pt.: "Tajemnice L.A. Co ukrywa Lance Armstrong?", ktorej pierwsze wydania ukazaly sie we Francji, a nastepnie przetlumaczono ja na wiele innych jezykow. Jej, glownym problemem jest doping w swiecie kolarstwa, nawiazujacy do Lance'a Armstronga. W ksiazce nie ma twardych dowodow, stwierdzajacych, aby u Armstronga kiedykolwiek wykryto EPO badz inne srodki dopingujace. Tytul jest bardzo mylacy i grubo przesadzony.
Dr Michel Ferrari długoletni opiekun medyczny Lance'a Armstronga został oskarżony i skazany na 11 miesięcy i 24 dni więzienia w zawieszeniu oraz na roczny zakaz wykonywania zawodu przez włoski sąd 1 października 2004 r. w kontrowersyjnym procesie, w którym najważniejszym dowodem były zeznania jego byłego podopieczniego Filippo Simeoni.[3].
Zaraz po ogłoszeniu wyroku, zespół Lance'a Armstronga, US Postal zerwał z Ferrarim kontrakt, twierdząc jedocześnie, że nie wierzy w zeznania Simeoniego i nazywając go oszczercą.[4]. Simeoni wytoczył przeciw Armstrongowi i Ferrariemu proces cywilny o zniesławienie, po którym Armstrong musiał oficjalnie przeprosić Simeoniego i zapłacić zadośćuczynienie.
[edytuj] Życie prywatne
Ma troje dzieci: syna Luke'a (ur. 1999) i bliźniaczki Grace i Isabelle (ur. 2001). We wrześniu 2003 r. rozwiódł się ze swoją żoną Kristin Richard, matką jego trojga dzieci i związał z piosenkarką Sheryl Crow, z którą w 2005 roku się zaręczył. Na wiosnę 2006 roku planowany był ślub, ale w lutym doszło do separacji. Para poznała się w 2003 roku podczas gali charytatywnej, z której dochód przeznaczono na walkę z chorobami nowotworowymi. Armstrong przez ponad połowę roku mieszka i trenuje w hiszpańskiej Gironie. Poza sezonem, mieszka w rodzinnym Austin w stanie Teksas. Jest założycielem liczącej ponad 20 milionów członków, fundacji "Livestrong" powołanej w celu wspierania ludzi walczących z rakiem. Wprowadził do sprzedaży opaski z napisem "Livestrong", z których dochód przeznaczony jest na walkę z rakiem. Wspólnie z Sally Jenkins napisał dwie książki autobiograficzne: "Mój powrót do życia" i "Liczy się każda sekunda". W 2005r. ukazała się książka o przygotowaniach Lanca do Tour de France : "Wojna Lance'a Armstronga" napisana przez Daniela Coyle
[edytuj] Przypisy
- ↑ Armstrong Dans La Tourmente, L'Equipe, vol. 24, 2005.
- ↑ USA Cycling strongly backs Armstrong, NBC Sports, 27 sierpnia, 2005.
- ↑ John Stevenson, Simeoni testifies: "Dr Ferrari prescribed EPO", Cycyling News, 13 marca, 2002
- ↑ Daniel Coyle, Wojna Lance'a Armstronga, Studio Emka, Warszawa, 2005, ISBN 83-88931-45-69-5
[edytuj] Linki zewnętrzne
Maurice Garin (1903) • Henri Cornet (1904)• Louis Trousselier (1905) • René Pottier (1906) • Lucien Petit-Breton (1907, 1908) • François Faber (1909) • Octave Lapize (1910) • Gustave Garrigou (1911) • Odile Defraye (1912) • Philippe Thys (1913, 1914, 1920) • Firmin Lambot (1919, 1922) • Léon Scieur (1921) • Henri Pélissier (1923) • Ottavio Bottecchia (1924, 1925) • Lucien Buysse (1926) • Nicolas Frantz (1927, 1928) • Maurice Dewaele (1929) • André Leducq (1930, 1932) • Antonin Magne (1931, 1934) • Georges Speicher (1933) • Romain Maes (1935) • Sylvère Maes (1936, 1939) • Roger Lapébie (1937) • Gino Bartali (1938, 1948) • Jean Robic (1947) • Fausto Coppi (1949, 1952) • Ferdi Kübler (1950) • Hugo Koblet (1951) • Louison Bobet (1953, 1954, 1955) • Roger Walkowiak (1956) • Jacques Anquetil (1957, 1961, 1962, 1963, 1964) • Charly Gaul (1958) • Federico Bahamontes (1959) • Gastone Nencini (1960) • Felice Gimondi (1965) • Lucien Aimar (1966) • Roger Pingeon (1967) • Jan Janssen (1968) • Eddy Merckx (1969, 1970, 1971, 1972, 1974) • Luis Ocaña (1973) • Bernard Thévenet (1975, 1977) • Lucien Van Impe (1976) • Bernard Hinault (1978, 1979, 1981, 1982, 1985) • Joop Zoetemelk (1980) • Laurent Fignon (1983, 1984) • Greg LeMond (1986, 1989, 1990) • Stephen Roche (1987) • Pedro Delgado (1988) • Miguel Induráin (1991, 1992, 1993, 1994, 1995) • Bjarne Riis (1996) • Jan Ullrich (1997) • Marco Pantani (1998) • Lance Armstrong (1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005) • Óscar Pereiro (2006) • Alberto Contador (2007)
Alfredo Binda (1927, 1930, 1932) • Georges Ronsse (1928, 1929) • Learco Guerra (1931) • Georges Speicher (1933) • Karel Kaers (1934) • Jean Aerts (1935) • Antonin Magne (1936) • Eloi Meulenberg (1937) • Marcel Kint (1938) • Hans Knecht (1946) • Theo Middelkamp (1947) • Albéric Schotte (1948, 1950) • Rik Van Steenbergen (1949, 1956, 1957) • Ferdi Kübler (1951) • Heinz Müller (1952) • Fausto Coppi (1953) • Louison Bobet (1954) • Stan Ockers (1955) • Ercole Baldini (1958) • André Darrigade (1959) • Rik Van Looy (1960, 1961) • Jean Stablinski (1962) • Benoni Beheyt (1963) • Jan Janssen (1964) • Tom Simpson (1965) • Rudi Altig (1966) • Eddy Merckx (1967, 1971, 1974) • Vittorio Adorni (1968) • Harm Ottenbros (1969) • Jean-Pierre Monseré (1970) • Marino Basso (1972) • Felice Gimondi (1973) • Hennie Kuiper (1975) • Freddy Maertens (1976, 1981) • Francesco Moser (1977) • Gerrie Knetemann (1978) • Jan Raas (1979) • Bernard Hinault (1980) • Giuseppe Saronni (1982) • Greg LeMond (1983, 1989) • Claude Criquielion (1984) • Joop Zoetemelk (1985) • Moreno Argentin (1986) • Stephen Roche (1987) • Maurizio Fondriest (1988) • Rudy Dhaenens (1990) • Gianni Bugno (1991, 1992) • Lance Armstrong (1993) • Luc Leblanc (1994) • Abraham Olano (1995) • Johan Museeuw (1996) • Laurent Brochard (1997) • Oscar Camenzind (1998) • Oscar Freire (1999, 2001, 2004) • Romāns Vainšteins (2000) • Mario Cipollini (2002) • Igor Astarloa (2003) • Tom Boonen (2005) • Paolo Bettini (2006, 2007)