Fryderyk I Wirtemberski
Z Wikipedii
Fryderyk I Wirtemberski (ur. 6 listopada 1754 w Trzebiatowie koło Gryfic, zm. 30 października 1816 w Stuttgarcie) - książę, elektor Rzeszy i pierwszy król Wirtembergii, panował w latach 1797-1816.
Syn księcia Fryderyka Eugeniusza i Zofii Doroty.
Między 1783 a 1787 był generalnym gubernatorem w Finlandii.
Na tron wstąpił jako książę (Herzog), a w 1803 r. podniesiony został do rangi księcia elektora. Tytuł ten utracił w 1806 r. w związku z rozpadem pierwszego cesarstwa niemieckiego. 1 stycznia 1806 przyjął nadany mu przez Napoleona I tytuł królewski, który zachował także po upadku Bonapartego. W wyniku rozpadu Rzeszy oraz wojen napoleońskich, podczas których stanął początkowo po stronie Francji, udało mu się znacznie powiększyć terytorium swego państwa. Uczestniczył w kongresie wiedeńskim.
Był dwukrotnie żonaty. Pierwszą żona była księżna Augusta Karolina z Braunschwig- Wolfenbütten (1764–1788). Para miała 4 dzieci:
- Wilhelma (1781-1864) - król Wirtembergii
- Katarzynę (1783-1835) - żona Hieronima Bonaparte
- Augustę (1783-1784)
- Pawła (1785 - 1847)
Drugą żoną Fryderyka była córka króla Wielkiej Brytanii Jerzego III - księżniczka królewska Karolina Augusta (1766–1828).
| Poprzednik Fryderyk Eugeniusz Wirtemberski |
 |
Książę Wirtembergii 1797-1803 |
|
Następca - |
| Poprzednik - |
|
Elektor Wirtembergii 1803-1806 |
|
Następca - |
| Poprzednik - |
|
Król Wirtembergii 1806-1816 |
|
Następca Wilhelm I Wirtemberski |
