Fuga (psychiatria)
Z Wikipedii
ICD-10 |
Fuga dysocjacyjna |
Kod ICD-10F44.1
|
DSM IV |
Stan fugi |
Kod DSM IV300.13
|
Fuga, fuga dysocjacyjna to dysocjacyjne zaburzenie nerwicowe, w którym występują ucieczkowe działanie impulsywne.
Rzadko występuje w postaci tzw. zamroczenia jasnego, kiedy człowiek wykonuje różne czynności, wędruje, nawiązuje kontakty niezgodne z dotychczasową formą postępowania. Stan ten cechuje się zanikiem pamięci.
Fuga występuje często u osób chorych na padaczkę typu skroniowego, z tą różnicą, że objawy się powtarzają i nie występuje związek czasowy i przyczynowy z jakimś szczególnym wydarzeniem emocjonalnym.
Częściej jest spotykana w zaburzeniach osobowości, zwłaszcza typu histrionicznego.
Nie diagnozuje się fugi dysocjacyjnej po napadzie padaczkowym (ICD-10 G45.3).
Zjawiskiem podobnym jest skłonność do bezcelowych wędrówek - poriomania
Nie należy do takich przypadków zaliczać włóczęgostwa - dromomanii, czy ucieczki z miejsca przestępstwa.